5 december 2016 in de eetkamer met een mix van Kensington en BBC1 op de achtergrond

Na alle goede tijden hier zijn er helaas ook slechte tijden.

Zaterdag 26 november toen ik uit was, kreeg ik een berichtje van mijn host mum, Vicki. Ze vroeg of ik de volgende morgen even op Alex kon letten omdat ze een gekke bult op George zijn rug had gevonden die ze totaal niet vertrouwde.

Die zondag ochtend bracht ik Alex naar rugby en daarna waren ze in het ziekenhuis nog niet klaar dus gingen we samen lunchen in het clubhuis. Toen werd ik gebeld door Vicki, ze klonk helemaal gebroken dus ik wist al dat het niet goed zat. Ze vroeg of ik een van de moeders daar kon spreken. Ik gaf de telefoon aan een van hun en toen ze terug kwam zei ze I am sorry en gaf een kneepje in mijn been. Ik wist genoeg, het zat niet goed. Ik dacht dat het waarschijnlijk kanker zou zijn...

Alex ging spelen bij een klasgenootje en een van de moeders gaf mij een lift naar huis. Thuis aangekomen was Vicki helemaal in tranen en George snapte er niks van. Hij zei: “Mummy is only cyring.” Na een kort gesprekje waarin ze zei dat de bult zeer waarschijnlijk een tumor is met 90 procent zekerheid , ging ze naar haar zus. Ik belde gelijk mijn twee beste vriendinnen, ze konden gelukkig in een half uurtje in het café zijn. Daar vertelde ik het nieuws en ze waren er super voor mij.

Ik kon bij ze huilen en ze troostten mij op een geniale manier, we deden the cup song. De serveerder gaf ons een plastic beker en zij leerde mij de “dans”. (Ik heb het nooit helemaal gekund, oeps)

Hierna ging ik naar huis en maakte een sunday roast voor de familie, zodat wanneer ze thuis kwamen we gelijk konden eten. Daarna gingen de kinderen naar bed. Toen kwam Woody thuis, hij wist wel ongeveer wat het nieuws was maar nog niet helemaal. Vicki vertelde nu alles wat er die dag gebeurd was. Ze zei dat de dokters in het ziekenhuis het gelijk heel serieus namen en dat er een specialist bij gehaald was. Vanaf het moment dat de specialist erbij kwam, legde de zuster een hand op haar schouder en zei: “I am so sorry.” Toen wist ze eigenlijk al genoeg, maar het was nog niet bevestigd.

Maandag gingen beide jongens gewoon naar school. Om 10 uur haalden ze George op en gingen ze naar het ziekenhuis om andere dokters te zien en om bloed af te nemen. Hierna ging hij weer naar school. In de middag kregen wij de uitslag van de bloed test. Gelukkig was er niks te vinden in zijn bloed. Dit was heel goed nieuws! Maar helaas werd er die dag wel bevestigd dat het een tumor is. Ze konden alleen nog niet zeggen wat voor type kanker het is en of het “goede of slechte” kanker is.

Dinsdag was een “gewone” dag, wij waren allemaal verdrietig maar de jongens gingen gewoon naar school. In de middag kwamen een paar vriendinnen van Vicki langs en kregen we van veel vrienden van Vicki en Woody “chear up” pakketten. Eten, speelgoed en veel chocola. Super, super lief, dit laat precies zien hoe lief mijn gezin is voor andere en gelukkig krijgen ze ook veel liefde terug in deze tijd..

In de avond vertelde Vicki aan George dat de bult op zijn rug een tumor is en dat we met zijn alle moeten samenwerken om hem te verwijderen en dat iedereen in het huis deel is van het team samen met de dokters en de leraren op school.

George vroeg hoe heet de tumor? Daarom hebben we de tumor een naam gegeven om het allemaal wat makkelijker te maken voor hem, het is nu Tony de tumor.Best wel raar want ik ben gek op Tony’s chocolade.

Woensdag, dit was de dag van Alex zijn operatie. Hij had met zwemmen zijn oordop te ver in zijn oor gedrukt en deze moest nu met een operatie uit zijn oor gehaald worden.

Ik zou George in de ochtend klaar maken voor school en daarna zouden we door de buurvrouw naar school gebracht worden.

Maar helaas liep dit anders, George had midden in de nacht pijn in zijn benen. De dokters hadden gezegd als er zoiets gebeurt moet je naar het ziekenhuis komen. Dus in de ochtend toen ik naar beneden kwam gingen Woody en Alex al de deur uit op naar het ziekenhuis voor de operatie en waren Vicki en George ook al bijna klaar om in de auto te springen naar het ziekenhuis om de pijn in de benen uit te zoeken.

Ik bleef thuis omdat de mannen voor de installatie van wat nieuwe verwarmingen kwamen, een positief ding deze week! Het is nu warmer in huis (:

Rond 11 uur kwamen George en Vicki terug, geen nieuws ze konden niks vinden. Maar in de middag hadden ze een afspraak bij een gespecialiseerd ziekenhuis dichtbij London.

Dus toen Alex na een geslaagde operatie terug kwam met Woody gingen Woody, Vicki en George naar London om daar te kijken naar de tumor en te praten met wat nieuwe dokters.

Ik bleef met Nana Sue (oma) en met Alex thuis om wat televisie te kijken en een lego auto te maken.

Toen ze terug kwamen hadden ze een doorbraak, George was ingeboekt voor een MRI scan. Acht december is deze en daarna moeten we een week wachten voor de uitslag. Hierna krijgt hij wat prikken in de tumor om cellen eruit te halen. Dan moeten we weer een week wachten op de uitslag. Hierna weten we wat voor soort kanker het is en wat de oplossing is om de tumor te verwijderen...

Voor nu is het dus vooral leven in onzekerheid over George en afwachten hoe het gaat lopen, helaas.

Ik zou jullie op de hoogte houden!

Lots of love,

Evelien