15 januari, West Central café met super fijne muziek op de achtergrond

Het is al weer 15 dagen geleden, oud en nieuw. Mijn oud en nieuw was leuk, verschrikkelijk, heimwee en vol met onbekende mensen.

Mijn plan was om oud en nieuw te vieren in London, maar dat zou super duur worden. Als je een goede plek wil moet je er vet vroeg zijn, dus middag en avond eten in London en dan nog een hotel, of je moet zo lang opblijven dat je de trein van 4 uur terug kan nemen.

Maar goed al met al werd dat hem niet en Annika kwam met een ander plan. Haar gamevrienden groep in Brighton hadden een feest omdat een van de vrienden jarig is op 1 januari. Het was een feest bij een van die vrienden in het appartement. Dus we namen de trein naar Brighton en liepen naar het appartement. Het opvallende was dat wanneer je op oudjaars dag in Nederland op straat loopt je jongens en meisje rotjes en ander vuurwerk ziet afstreken. Hier heb ik maar één vuurpijl gezien.

Toen wij bij het appartement aankwamen, werd ik wel een beetje zenuwachtig. De Brighton boys vriendengroep had ik hiervoor een keertje gezien toen wij met zijn alle gingen lunchen in Brighton.

Toen wij binnen kwamen was er op de banken en stoelen geen plaats meer om te zitten. We gingen maar op de grond zitten naast twee andere meisje. We raakte om aan de praat en dronken wat.

Een gezellige boel, het was al snel 11 uur en ik kreeg allemaal berichtjes met gelukkig nieuwjaar, dat was heel vreemd want hier was het nog niet 12 uur.

Mijn vriendengroep thuis was samen en ze belden mij, echt super lief maar wel even slikken...

Het was bijna middernacht en omdat we een aftelklok wouden zetten wij de tv aan op de zender waar ze London lieten zien. Robbie Williams was aan het optreden en hierna was de hele Big Ben verlicht door duizenden verschillende soorten vuurwerk.

Ik wou happy new year zeggen tegen Annika maar ik kon haar niet vinden, uiteindelijk vond ik haar in de badkamer.....

Om 3 uur namen wij met 3 andere vrienden een taxi naar het huis van een van de jongens, hier woonde hij samen met zijn vriendin en ze hadden een bedje voor ons over. Na een korte nacht was het weer tijd om naar huis te gaan.

Afgelopen donderdagavond zouden Woody en Alex na een bezoekje aan George in het ziekenhuis weer thuis komen voor het eten. Om 18;15 stuurden zij mij een berichtje om te zeggen dat ze het ziekenhuis verlieten en dus met een half uurtje thuis zouden zijn. Dus ik zette de oven aan en begon met het maken van het eten. Ik kreeg een berichtje van Gemma dat ik naar buiten moest kijken en wat ik daar zag was het mooie Engeland bedolven onder een laagje sneeuw. Niet heel veel, gewoon een klein beetje. Even later kreeg ik een berichtje van Woody, hij was helemaal vast in het verkeer vanwege de sneeuw. Om 8 uur was hij nog niet thuis, dus begon ik maar met eten. Hierna kreeg ik weer een berichtje dat het verkeer helemaal gek aan het doen was en dat het nog wel even zou duren voordat hij thuis zou zijn, maar dat hij het fijn zou zou vinden als ik wakker bleef om hem te helpen om een vermoeide Alex in bed te stoppen. Uiteindelijk waren ze thuis om half 12.

Wat bleek, in England strooien ze de wegen niet als het glad is en ze doen niet aan winterbanden.

De volgende dag ging zoals gewoonlijk mijn wekker om kwart over 6 en was ik half 7 beneden om een was aan te zetten, de afwasmachine aan te zetten en Alex zijn lunchbox te maken.

Toen ik naar boven liep om Alex naar beneden te sturen voor ontbijt zei Woody dat er geen school was, ze waren sneeuw vrij. Ik keek naar buiten en er lag nog wel iets sneeuw maar nou niet dat je zou zeggen wow hiervoor moet je sneeuw vrij geven. Gekke Engelse mensen draaien door als er ook maar iets van sneeuw is en ze weten echt niet hoe je er mee moet omgaan.

Maar goed we hadden ontbijt en hierna trokken we onze sneeuwkleren aan en pakten de slee en liepen naar een heuvel. Daar was het tijd om sleetje te rijden!

Ohja Ik heb eindelijk een redelijk goede foto van een van de vossen waar ik stiekem wel trots op ben

Lots of love

Evelien