17 januari 2017 in west central aan het twijfelen of ik een 1 pond cookie zal halen of niet.

Afgelopen zondag vertrok Bibi een hele goede vriendin van mij naar Zwitserland, om daar als au pair te gaan werken. Wij begonnen natuurlijk over allemaal au pair dingen te praten en zo kwamen we ook op het onderwerp heimwee. Dit onderwerp komt hier niet heel vaak aan bod in onze gesprekken we proberen hier natuurlijk niet te veel aan te denken.

Sinds ik hier ben heb ik denken ik, voor zo ver ik weet nog maar een keer gedacht ik ga weg. Dit was nadat ik mijn ouders had uitgezwaaid. Toen dacht ik waarom ga ik niet met ze mee? Verder kan ik mij niet echt een moment herinneren dat ik echt super graag weg wou.

Wel mis ik andere dingen bijvoorbeeld hagelslag met lekker bruin brood in de ochtend of met echte Hollandse belegen kaas.

(Oke ik ben weer 1 pond armer.... Wel een lekker koekje en wat calorieën rijker. Schrijven over eten maakt hongerig)

Na 7 weken hier alleen maar Nederlands gepraat te hebben tegen mijn mobiel of mijn laptop, wou ik heel graag weer Nederlands praten tegen een persoon. Ik kwam er achter dat Suze, een meisje die ik ken via boek events en via Milou, een Au Pair is boven Londen. Dus ik stuurde haar een berichtje via FaceBook en vroeg haar om een keer af te spreken in Londen. Op zaterdag 26 november was het zo ver, ik nam de trein in de ochtend naar Londen Victoria en daarna de metro naar Waterloo. Daar aangekomen kreeg ik een berichtje van Suze, dat haar trein vertraagd was met een uur. Ik vroeg aan haar waar ze zou aankomen en nam vervolgens de metro naar haar station. Toen ik daar aankwam, was ze er nog steeds niet en ging ik naar het grote shopping centre. Daar was een meisje aan het zingen en kwam ik terecht in de drukste Starbucks ooit. Het was zo druk dat ze niks op de bekers schreven maar gewoon een sticker printen en die erop plakten. (mijn naam schrijven voor Engelse blijft lastig)

Toen belde Suze dat ze er was, het was nog een hele opgave om elkaar te vinden in de grote shopping hal. Uiteindelijk bleek het dat we allebei op een andere verdieping waren maar wel voor dezelfde winkel stonden....

Na elkaar gevonden te hebben namen we de metro naar Waterloo. Bij Waterloo aangekomen vonden we een super leuke streetfood market. Hierna liepen we via een brug over de Thames.

Toen kwamen we uit bij The National Galerie, wat een gaaf plein is dat! Wel creepy was dat er een grote groep Koreaanse mensen aan het demonstreren waren....

Het Nederlands praten voelde super goed. Maar toch had ik soms momentjes dat ik gewoon Engels tegen haar aan het praten was. Na 1,5 maand in het Engels gepraat te hebben, te denken, te dromen en te lezen was Nederlands praten toch wel gek. Ook besefte ik mij dat ik soms niet op een Nederlands woord kon komen. Best wel eng! Haha

Twee weken later kwam een Nederlandse vriendin van mij, Milou, naar Londen voor een weekendje weg.

Op zaterdag nam ik de trein naar Londen en toen ik haar zag kon ik wel gelijk over schakelen naar Nederlands. Deze keer ging om één of andere reden het praten in het Nederlands makkelijker. Af en toe begon ik mijn zin in het Engels maar dan had ik het al wel snel door dat ik fout zat. We hebben de hele dag beetje rondgelopen in London zonder echt een plan te hebben. Ook hebben we winterwonderland in het donker gezien!

Na een leuke dag was het toch wel een beetje gek om weer doei te zeggen..

Twee weken daarna kwamen mijn ouders en broertje langs. Daarover natuurlijk alles in de blogpost over kerst.

Over iets meer dan een week komen Wieke en Koen op bezoek! Dan kan ik weer Nederlands praten (: Maar hiervoor komt er ook een nieuw Nederlands meisje om als au pair in Reigate te gaan werken. Spannend en ook wel gek. Wel super leuk eindelijk een Nederlandse au pair.

Het praten van Nederlands word dus wel opgelost door allemaal leuke bezoekjes van vrienden en familie.

Heimwee heb ik heel erg mis is het gemak van fietsen, het klinkt gek maar fietsen kan je echt heel erg missen! Het is nou weer niet zo dat ik hier graag zou willen fietsen, de wegen zijn hiervoor echt te gevaarlijk en veel te stijl. Het lopen begint nu wel gewoon te worden maar fietsen zou toch wel altijd mijn favoriete manier van verplaatsen blijven.

Lots of Love,

Evelien

p.s. Helaas geen foto's deze keer, ik heb problemen met het uploaden ervan.. ze worden later toegevoegd!

19 feb. Foto's zitten erbij (: