Afgelopen zondag was het zo ver, mijn grote uitdaging. Het lopen van 14 mile, dit is even ver als een half marathon!

Half 9 in de ochtend gingen we in een grote bus naar het begin punt, dit was het Royal Marsden ziekenhuis in London. Het voelde echt alsof we op een schoolreisje gingen. Ik kende niemand van de mensen in de bus heel goed. De meeste mensen die de marsh liepen waren ouders van Georges klasgenoten, vrienden van Vicki en Woody en ook liepen er een paar leraren mee. Iedereen kende elkaar. Ik zat dan ook alleen in de bus, op een gegeven moment kwam Vicki’s beste vriendin, die vaak op bezoek komt, naast mij zitten om een praatje te maken. (:

Toen ik aan kwam kreeg ik een flesje water, een kaart en muesli reep. Iedereen kreeg een ballon en toen was het tijd om te beginnen met lopen. We begonnen om 10:20.

In het begin liepen we met iedereen van George and the Gaint Pledge samen, maar al snel begon iedereen in groepjes te lopen.

Ik liep in het groepje met de ouders van de klasgenootjes van George. De ouders van zijn beste vriend liepen ook mee, ik kende ze wel redelijk dus dat was wel fijn!

Het bordje van mijl een zagen we al best wel snel, dit gaf een goed gevoel en veel energie om door te lopen. Na ongeveer 6 mijl hadden we een lunch pauze bij een bar. Verschillende barren op de weg hadden hun bar speciaal geopend voor vandaag, om gebruik te maken van de wc en om natuurlijk drankjes te halen. Na onze blazen geleegd te hebben en onze buikjes weer wat voller waren was het tijd om weer verder te lopen.

We liepen in het westen van London, een gebied waar je normaal niet zo snel zou komen. Het is vooral een grote woonwijk, met veel groen eigenlijk. We liepen door een stuk bos en over heide.

Toen we bij de 9 mijl aankwamen hadden we weer een pauze, hier startte de mensen die de 5 mijl gingen lopen. Ze waren al vertrokken, helaas.

Toen we bij het bordje van de 11 mijl aankwamen had ik een inzinking, we moesten er nog 4! Mijn voeten deden pijn, ik heb 4 blaren aan de zijkant van mijn voeten. Mijn rug begon een beetje tegen te stribbelen en toen we op de heuvel moesten lopen voelde ik het in mijn boven benen. Gelukkig waren Nicole en Frank, de ouders van George zijn beste vriend, waarmee ik samen liep nog vol met positieve energie en ze liepen lekker door, ze hielpen mij er door heen.

Wat ook hielp was dat de mensen die de 5 mijl liepen, overal gestoepkrijt hadden. Dit was zo leuk om te zien!

Toen wij bij de 13 mijl aankwamen hebben we de andere gebeld om te kijken waar zij waren, we wouden met zo veel mogelijk George and the Gaint Pledge mensen over de finishlijn lopen.

Vlak voor de finish stopte we, en uiteindelijk liepen we om 4:40 met een grote groep blauwe caps over de lijn.

Daar kregen wij onze medaille en maakte we een groepsfoto.

Uiteindelijk heb ik deze 14 mijl gelopen om geld op te halen, per deelnemer is het doel om 150 pond op te halen. Op dit moment heb ik dat helaas niet.. Ben jij trots, en wil jij nog doneren? Dat kan! Ga naar:

https://www.justgiving.com/fundraising/georgeandth

Helaas kan je op de site niet doneren met een Nederlandse bankpas, wat ik gehoord heb is dat je bij Het Kruitvat een cadeaukaart van MasterCard kan halen en op deze manier kan je dan toch nog doneren (:

#TheBigPush

Lots of Love,

Evelien