Engeland en jongens

Nooit gedacht dat ik hierover zou schrijven. Ben benieuwd naar de reacties!

Voordat ik vertrok zei een van mijn vrienden, “Je moet wel terug komen he hè, ook al krijg je een Engels vriendje.” Een Engels vriendje, dat zou mij wel leuk lijken! Het accent, de beleefdheid..

Britse mensen zeggen niet wat ze denken. Ze maken altijd alles mooier dan het is, dat heb ik gemerkt hier. Ze brengen altijd alles heel voorzichtig en willen andere mensen niet kwetsen. Voordat ze dingen zeggen denken ze altijd heel goed na, vooral bij het sturen van berichtjes...

Al snel kwamen we er achter dat iedereen in Engeland Tinder gebruikt, maar dan ook echt iedereen.

Als je in de “club” in Reigate staat, zie je overal op de telefoons deze app.

Op een avond verveelde mijn vriendinnen en ik ons en hebben we het gedownload en wat een ervaring was dat! Mensen laten zichzelf op de foto’s zien op de meest vreemde manieren en elke jongen heeft een foto met een hond of een kind op zijn profiel, want dat zou schattig moeten zijn.

Ik heb een met een jongen afgesproken we gingen wat drinken in een pub. Het was gezellig maar verder niks. Hierna begon hij mij te dwingen om nog een keer af te spreken, ik wou dit niet en heb ik hem geblokt.

Na een paar weken was ik er wel klaar met alle nutteloze gesprekken, cliché openingszinnen en vreemde berichtjes en heb ik de app maar weer verwijderd.

Een vriendin uit Duitsland, vertelde mij dat ze Happn gebruikt. Dit is een app die profielen laat zien van mensen die bij jou in de buurt zijn. Na een tijdje was ik hier ook wel klaar mee.

Het feit dat je mensen beoordeeld bij een paar foto’s en een klein verhaaltje vond ik maar niks. Ik wilde het zelf gaan doen, mensen ontmoeten in real life en niet via een mobieltje.

Dus ik ging het zelf doen het café waar ik vaak kom, werkte een jongen die altijd net wat aardiger deed tegen mij dan tegen de anderen. Ik besloot om actie te ondernemen. Op en dag nadat ik in mijn vakantie dagboek had geschreven over mijn vakantie in Kopenhagen, liet ik mijn nummer achter op de tafel voor hem...

De volgende dag kreeg ik een berichtje en uiteindelijk hebben we een keer afgesproken. Maar zoals ik al zei, Engelse jongen zijn te verlegen, te vriendelijk en zeggen niet wat ze denken. Ze geven het gelukkig wel zelf toe, maar dit maakt het allemaal lekker ingewikkeld.

Lots of Love,

Evelien