6 augustus 2017

Hoi allemaal,

Ik ben weer terug van weg geweest! Ik hoor je al denken, waar was je dan? Ik was thuis voor 2,5 week. (:

Op 13 juli brachten mijn host parents mij naar het vliegveld, het was allemaal een beetje gestress want ze hadden zelf net te horen gekregen dat hun vertrek naar Amerika nog weer uitgesteld werd. Hierdoor moesten ze weer van alles regelen.

Op het vliegveld aangekomen was het een best wel gek afscheid. Het kon een afscheid zijn van 2,5 week of van 3 maanden, niemand die het wist.... 3 maanden zou betekenen dat ze in Amerika zouden zitten als ik terug kwam.

In het vliegtuig had ik een stoel precies tussen twee mensen in, heel fijn, not.. Gelukkig had ik een boek mee en ging de vlucht snel.

Aangekomen op het vliegveld Schiphol stonden mijn broertje en mijn moeder mij op te wachten. Op weg naar huis stopten we nog even om avond te eten. Hier hadden ze bitterballen, sushi en frikadellen. Drie dingen die ik stiekem best wel gemist had! Toen wij thuis aankwamen, stormden mijn vader en Cody (onze hond) op mij af. Na een dikke knuffel gingen we naar binnen. Na bijgepraat te hebben liet ik ze nog wat foto’s zien, hierna ging ik lekker slapen. Reizen maakt moe!

De dag erna sliep ik lekker uit en kwam mijn tante nog even op bezoek. Hierna moesten wij op weg naar mijn oude middelbare school, want mijn broertje had zijn diploma uitreiking. Toen ik binnen kwam liep ik gelijk tegen een grote verassing aan, daar stond namelijk toevallig een van mijn lieve vriendinnetjes, Bibian. Na even snel met haar bijgepraat te hebben moesten we gaan zitten voor het gewoonlijke praatje van de directeur en de teamleider. Hierna moesten we naar het lokaal gaan waar de diploma’s worden uitgereikt. Ik als grote zus was stiekem wel heel trots dat mijn “kleine” broertje (hij is een kop groter dan mij (; ) nu ook zijn diploma heeft!

Tot slot was het drankje van de school waar ik nog eventjes wat kletste met Bibi en wat oude leraren. Toen moest ik snel naar de stad fietsen want daar zou ik met Roos afspreken. Daar kwam ik aan als een bezopen kat, het regende kei en kei hard, was Roos er al. Na een rondje door de stad zei Roos dat ze nog langs mijn huis moest om een boek op te halen.

Dat vond ik helemaal prima, maar van haar moesten we wel via een andere weg naar huis fietsen. Wat ik een beetje gek vond maar het is Roos, bij haar denk je niet meer na over gekke dingen (Sorry Roos).

Ik fietste het padje op naar mijn huis, ik hoorde in plots “SURPRISE!!!” en ineens kwamen van alle kanten allemaal vrienden aan lopen en ging er champagne poppen en confetti kanonnen af.

Het was zo super goed georganiseerd, gezellig en heel leuk om iedereen weer te zien. Nog een keer, super, super bedankt! Ze hadden ook echt een super leuk cadeau, een polaroid camera waarmee ik met iedereen een foto heb kunnen maken als aandenken <3

Oh ja, Marije had gevraagd wat voor eten ik miste uit Nederland. Ik was daarvoor met Aimee, een Nederlands meisje in London, aan het praten over tompoezen dus ik had toen tompoezen gezegd. Renee, de fantastische kok die ze is, heeft toen een reuze tompoes gemaakt voor die avond!

De dagen erna heb ik vooral met vrienden afgesproken. Het was geweldig om iedereen weer te zien en om heerlijk bij te praten (: Iedereen had zulke leuke dingen meegemaakt, het was soms wel lastig omdat ik weet dat ik daarbij had kunnen zijn. Maar dan denk ik weer aan al de leuke dingen die ik heb meegemaakt. Best wel gek eigenlijk...

Die zaterdag was het zo ver, ik was zo blij dat ik erbij kon zijn. Het jubileumkamp van mijn scouting groep. De groep bestaat dit jaar 90 jaar en daarom hadden we dit jaar een zomerkamp met de hele groep samen, zo ongeveer 120 mensen.

Ik ging mee als hulp bij de welpen, kinderen tussen de 7 en de 11 jaar. Hier was ik leiding voordat ik naar Engeland ging en ik had de kinderen en het team best wel gemist.

Het kamp ging heel snel, we deden gezamenlijke spellen, een fietstocht, een spel in de Ikea, pannenkoeken bakken, kampvuur avond en natuurlijk niet te vergeten heel veel lol maken.

Helaas was dat één middag wat lastiger. In Engeland ging ik maar door en door, ik leefde het leven wat voor mij normaal was geworden. Nu in Nederland vroegen mensen mij naar het leven wat ik in Engeland heb en kwam het verhaal over George ook aan bod. Die middag als een klap in mijn gezicht, besefte ik plots hoe zwaar en lastig de situatie waarin ik zit eigenlijk is. Ineens kwam het er allemaal uit en werd het even te veel. Gelukkig ging het daarna weer stukken beter en was het gek genoeg ook wel een opluchting dat het gebeurd was.

Op woensdag ging ik weer naar huis, de ochtend erna had ik een ontbijtje met Susan en daarna ging ik naar mijn nicht en haar zoontje met mijn moeder en tante. Hij was zo gegroeid in de tijd dat ik weg was!

De dag erna ging ik met Marleen, Marja en mijn moeder op weg naar Den Haag. Marleen woont in Den Haag, daar gingen we shoppen en Mexicaans eten. Het was een erg gezellig Mexicaans restaurant, helaas konden we niet buiten eten want het ging ineens hard regenen en waaien. Wel had ik een heeeeel lekker kindertoetje (:

We bleven ook slapen in Den Haag en de dag erna hebben we heerlijk uitgewaaid op het strand.

Toen was het al weer tijd voor mijn laatste dag, een paar vrienden kwamen nog even langs en toen moesten we naar het vliegveld...

Daar nam ik afscheid van mijn ouders en toen terug in het vliegtuig naar Engeland.

Nieuwe uitdaging, op mijzelf wonen en werken, here I come!

Lots of Love,

Evelien