25 august 2017

Hi!

Daar ben ik weer! De laatste post eindigde met het feit dat ik weer terug was in Engeland en “phoe” wat is er daarna een hoop gebeurd. Ik weet niet eens waar ik zal beginnen....

Laten we beginnen bij waar ik de vorige post afsloot. De zondagavond toen ik weer bij mijn gastgezin aan kwam, waren ze druk aan het pakken. Spullen die ze eigenlijk nog mee wilden hebben lagen door het hele huis. Ik heb ze toen nog eventjes meegeholpen. De volgende ochtend was het zo ver, ze gingen naar Amerika voor 3 maanden protontherapie. Nadat ik ze had uitgezwaaid en de deur dicht deed, merkte ik dat, dat heel veel lawaai maakte in zo’n stil groot huis.

Na een tijdje niksen was ik van plan om Redhill maar eens in te gaan op zoek naar een baantje. Ik had voor ik naar Nederland kwam wel twee keer mijn cv online gestuurd naar West Central en Sainsbury’s. Vlak voor ik weg ging werd ik gebeld, het was de manager van West Central, ze zei dat ze net mijn cv had gezien en vroeg of ik morgen tijd had voor een sollicitatiegesprek.

En daar was ik dan, de volgende ochtend in het café waar ik altijd kom, maar deze keer niet om koffie te bestellen.

Ik mocht de geheimzinnige deuren achterin door en was nu in het gedeelte waar normaal alleen werknemers mogen komen.

Het gesprek ging goed! Het voordeel was natuurlijk dat ik de manager al een beetje kende, verder zat de baas er ook bij. Haar kende ik niet heel goed maar ze was heel aardig en ze stelde gelukkig geen moeilijke vragen. Het voelde misschien wel meer als een vriendschappelijk gesprek dan als echt een ingewikkelde sollicitatie. Ze vertelde mij dat 3 werknemers weggingen en ze dus dringend opzoek zijn naar nieuwe medewerkers. Omdat ik voltijd kon gaan werken wilden ze het liefste dat ik de dag erna al een proefwerkdag zou komen doen. Ze zouden mij daarna aan het begin van de erop week laten weten of ik aangenomen werd of niet.

De proefwerkdag zou drie uurtjes duren, toen ik binnen kwam kreeg ik de werkkleding en werd ik gekoppeld aan iemand. Ik moest samen met hem de broodjes doen, hierna deed ik met iemand anders het bijvullen van de schappen en daarna de kassa. Na 2,5 uur zei de assistent manager: “Ik weet dat je eigenlijk nog langer moet, maar we hebben het wel gezien. Laten we eventjes gaan praten.” Ik wist niet heel goed of ik het positief of negatief moest zien... We begonnen te praten en ze zei dat ze heel blij was met wat ze had gezien en dat ze het zou doorgeven aan de baas.

De volgende middag kreeg ik plots een telefoontje en het was de manager. Ze vroeg of ik nog steeds de baan wilde en ik zei natuurlijk ja! Die maandag was mijn eerste werkdag(:

Ik werk er nu bijna drie weken. Het is nog best wel lastig soms, elke koffie heeft zijn eigen optie, bijvoorbeeld, wil je normale melk, sojamelk of amandelmelk. Verder willen sommige mensen ijskoffie of bijvoorbeeld vanille siroop erin.

Ook hebben ze twee verschillende maten koffie mokken. Verder hebben alle broodjes hebben verschillende tijden dat ze in de oven moeten. Ik vind het wel echt een leuk baantje met leuke collega’s. Ik denk dat over een paar weken, als ik het allemaal helemaal geleerd heb het nog leuker is!

Verder heb ik nog op twee hele lieve katten gepast, ze zijn van de host familie van een vriendinnetje hier maar zij was op vakantie in Spanje en haar gezin ging naar Frankrijk. Dus ik mocht op ze passen (:

Ik moest er twee keer per dag heen om ze eten te geven en te knuffelen. Elke keer als ik aankwam en ze waren buiten, kwamen ze naar mij toe rennen, heel lief!

Toen de familie weer terug kwam vroegen ze of ik geïnteresseerd was in schoonmaken en andere klusjes in hun huis voor 5-10 uur per week. Dit heb ik nu een week gedaan, ik weet nog niet zeker of ik het blijf doen. Het is best wel zwaar en veel, maar het verdient wel heel goed. (Uiteindelijk heb ik het wel gehouden.)

Gelukkig vragen gezinnen mij ook nog voor oppassen. Dit is altijd een mooi (en vaak makkelijk) extraatje! (:

Het alleen wonen is zwaarder dan gedacht. Ik dacht in eerste instantie dat is heerlijk, alles voor jezelf en geen rekening houden met anderen. Maar het is wel heel stil om alleen te zijn in een huis waar je met meer dan zes personen in kan wonen. Ook schiet eten koken er vaak bij in, zeker als ik tot zes uur moet werken. Dan eindig ik vaak met pizza, pannenkoeken of een hele simpele pasta met ketchup. Iemand tips voor eenpersoons maaltijden?

De ouders van mijn host mum Vicki komen binnenkort in het huis wonen, dit zal de eerste paar dagen wel gek zijn denk ik. Maar ik ken ze gelukkig al wel goed, en ik denk dat het uiteindelijk wel heel gezellig kan zijn!

Er is nog veel meer gebeurd de afgelopen week, Roos kwam op bezoek, ik ben naar Hampton Court Palace geweest, naar Winchester, het afscheid van mijn avonduren maatje Lea, nieuwe vrienden maken en nog veel meer.

Hierover vertel ik in de volgende blogpost!

Tot dan (:

Lots of Love,

Evelien