25 oktober 2017

Hoi allemaal,

Daar ben ik weer, het lukt steeds beter om weer blogs te schrijven.

Twee weken geleden ging ik met de trein naar Southampton, dit was een reis van wel twee uur! Maar dit was het zeker waard want ik ging afspreken met een vriendin uit Nederland. Judith woont sinds kort in Engeland om daar te werken op een groente boerderij. Natuurlijk moesten wij eventjes bijpraten (:

Aangekomen in Southampton liepen we naar het centrum, daar stond ineens dit over gebleven stukje stadspoort.

Het centrum was wel oké… Niet heel bijzonder en heel mooi maar wel twee grote shopping malls.

Ik had op internet gezien dat er een Titanic museum zou zijn. Want de Titanic is vanuit Southampton vertrokken! Uiteindelijk bleek het niet een museum te zijn maar een kleine expositie in het SeaCity museum.

Het was een hele mooie expositie, we zijn heel veel te weten gekomen! Zo zag bijvoorbeeld een tweede klas slaapkamer er uit.

We mochten de Titanic varen;

Ook leerde we dat heel veel mensen, hun familie leden thuis al op de hoogte hadden gebracht van alle grote ijsrotsen. Dit stuurde de mannen in de communicatie kamer door via o.a morse code. Wij kregen dit ook te leren.

We kregen verhalen te horen van overlevenden, dit vond ik best wel heftig. Vooral het verhaal van Eva, zij vertelde over hoe haar vader afscheid van haar had genomen voordat zij in de reddingsboot stapte.

Wat ik ook heel erg indrukwekkend vond was dat er in een zaal op de grond de kaart van Southampton stond en elk gekleurde stipje was een huishouden waar iemand die met de Titanic mee was gegaan is overleden. Veel jonge mannen uit Southampton zagen dit natuurlijk als de kans om geld te verdienen en om wie weet wel carrière te maken.

Na het museum zijn we naar de haven gelopen,

Dit stuk van Southampton was ouder en dit was ook goed te zien aan sommige gebouwen.

Zoals deze kerk die half is ingestort....

Of dit gebouw, die wel goed is onderhouden. Kijk eventjes naar wat de gevel zegt, hahha

Hierna gingen we eventjes ergens wat eten en toen zijn we naar huis gegaan. Hier hadden we niet goed over na gedacht en het was spitsuur , dit betekende 40 minuten in de eerste trein staan….. helaas

De dag erna was het de dag waarop de rode maan te zien was, eerst dachten we dat dit een speciale soort eclips was. Achteraf gezien had het een minder leuke reden, het was zand uit de Sahara en de rook van de bosbranden in Portugal. Het zag er wel heel magisch uit, ik heb geprobeerd een foto te maken:

Op zaterdag ging ik naar Guildford om daar met twee Nederlandse meisjes af te spreken. We gingen samen lunchen in een super schattig restaurantje. Hierna zijn we samen gaan shoppen. Het is altijd fijn om met andere au-pairs over het au-pairleven te praten en al helemaal in je moedertaal. Wel heb ik weer heel wat verhalen gehoord over horrorfamilies. Dit maakt mij altijd weer extra blij over mijn eigen gezin. Hier heb ik na omstandigheden toch wel heel veel geluk mee gehad…

Verder zal ik jullie een update geven over de huidige situatie met mijn host familie op dit moment.

Opa en oma wonen nog steeds in het huis, in hun eigen huis zijn ze bijna klaar met de verbouwing. George is vandaag weer terug in het ziekenhuis voor chemo, na deze ronde hoeft hij er nog maar twee. Alex was weer twee weken naar school maar nu is het herfstvakantie. Ikzelf ben de afgelopen weken nog niet als au-pair aan de slag geweest. Ik ben vooral in West Central aan het werk maar ben vaak in de middag bij uitstapjes wel met ze mee gegaan. We hebben bijvoorbeeld laatst een Halloween speurtocht gedaan. (:

Voor mij is het nu de tijd om te gaan beslissen, kom ik na kerst terug naar Engeland? Of blijf ik toch nog weer een keertje wat langer…..

Lots of Love,

Evelien