+/- 48 uur in Edinburgh!

Hee allemaal,

Al weer meer dan een maand geleden besloot ik dat het tijd was om mijn eerste soloreis te maken. Vicki en Woody hadden het er vaak over dat ik deze kans moest grijpen in de laatste maanden van mijn tussen jaar/ jaren.

Ik had van veel vrienden gehoord dat Edinburgh zeker de moeite waard is om te bezoeken dus ik dacht waarom ook niet!

Op donderdag moest ik werken tot half 4 en hierna nam ik de trein naar Gatwick. Vanaf daar vloog ik naar Edinburgh, fun fact: deze vlucht is langer dan die naar Amsterdam! Ik denk dat ik vanuit het vliegtuig raampje de London Eye gezien heb (:

Na dat we geland waren moest ik met de bus naar het centrum en toen begon de uitdaging, alleen in de nacht in een onbekende stad het hostel zoeken!

Gelukkig vond ik het redelijk snel en nadat ik was ingecheckt ging ik opzoek naar mijn kamer. Om de reis zo goedkoop mogelijk te maken sliep ik in een shared room. Dit betekende dat er op mijn kamer nog 11 andere mensen sliepen. Het waren 4 stapelbedden met 3 verdiepingen. Ik had de pech dat ik het bovenste stapelbed had, of was het juist geluk…

Nou ja goed, in de kamer raakte ik al gelijk aan de praat met wat meisjes uit Griekenland en ze vroegen of ik met hun mee wilde gaan naar een horror bustour. Ik was vet moe door werk en van de reis dus ik besloot niet mee te gaan.

De volgende ochtend had ik een free walking tour geboekt. Hier moest ik half 10 zijn. Een free walking tour is niet helemaal gratis, ze verwachten stiekem wel dat je wat geld heeft aan het einde van de tour. De tourgids was een echte typische Schot, hij had oranje haar en een baard. Ook had hij een sterk accent, in het begin was het een beetje lastig te volgen maar het wende wel snel gelukkig. Je kon merken dat hij het geweldig vond om de tour te geven. Hij vertelde overal super enthousiast over en vertelde veel uitgebreide verhalen.

Het begon met geschiedenis van Edinburgh, hierna kwamen we langs dit beeld:

Dit is het beeld van filosoof David Hume, de traditie is dat je zijn teen aan moet raken om geluk te krijgen voor bijvoorbeeld je aankomende examen. Zoals je kan zien op de foto is zijn linker voet dan ook helemaal verkleurd.

Na het beeld van David, liepen we naar een schattig binnenplaatsje

hier vertelde hij over de “trickstep”. Vroeger werd er in de trap een trede overgeslagen, dit deden ze om dieven te foppen. Doordat ze mis zouden stappen zouden ze de dief horen en zo gemakkelijk op kunnen pakken.

Via het binnenplaatsje liepen we door naar de kathedraal, hier vertelde hij een verhaal dat ik een beetje ben vergeten maar het kwam er op neer dat er een gevecht met stoelen was geweest en daarom staat er nu in de kathedraal een standbeeld van een stoel.

Wat ook bijzonder is aan de kathedraal is engel die doedelzak speelt. Kan je hem op de foto vinden?

We liepen langs het kasteel, waar ik zo meer over vertel, de trap af naar een plein. Op dit plein werden vroeger de mensen opgehangen. Er zijn daar dan ook veel pubs met gruwelijke namen:

In deze pubs hadden de mensen vaak hun laatste drankje voordat ze werden opgehangen.

Geheel toepasselijk liepen we hierna naar een van de vele begraafplaatsen. In Edinburgh worden begraafplaatsen gezien als iets moois. De inwoners brengen er dan ook veel tijd door, ze zien het meer als een park. In de zomer zou je er dan ook veel families zien picknicken en kinderen spelen.

Naast mensen is er ook een hond begraven op deze begraafplaats deze hond was van een politieagent geweest. Toen de politieagent overleed bleef de hond de rest van zijn leven in de buurt van het graf.

De Edinburgers vonden dit zo bijzonder dat ze voor hem gingen zorgen en van hem gingen houden uiteindelijk is hond naast de politieagent begaven en is er een standbeeld van Bobby, de hond geplaatst. Als eerbetoon leggen mensen stokjes op zijn graf.

Er was nog iets belangrijks aan de begraafplaats waar we waren. Namelijk dat naast de begraafplaats de school van de kinderen van JK Roling is, ze liep dan ook vaak over de begraafplaats heen en de namen op de grafstenen gaf dan ook de inspiratie voor sommige Harry Potter karakters, deze steen gaf haar de inspiratie voor de Rendall familie.

In de buurt is ook het café waar ze de boeken geschreven heeft:

Tijdens de tour raakte ik aan de praat met een meisje dat ook alleen in Edinburgh was, na de tour hebben we samen geluncht. Helaas had ze voor de middag andere plannen en hebben we elkaar daarna niet meer gezien.

Mijn plan voor die middag was om de kasteeltour te doen. Dezelfde gids deed deze tour, wat wel leuk was.

Toen ik aan kwam bij de verzamelplek stonden daar twee meisjes die er bij de vorige tour ook waren. We raakten al snel aan de praat en ik kwam er achter dat ze uit Canada kwamen. We hebben de rest van de tour samen gelopen (:

Het kasteel staat op een oude vulkaan, wat nou niet echt de beste plek is voor een kasteel maar het ziet er wel mooi uit!

Het kasteel heeft er niet altijd zo uit gezien, Queen Victoria heeft veel dingen aan het kasteel laten veranderen. Ze heeft bijvoorbeeld de kasteelmuur laten bouwen omdat dat bij een kasteel hoort.

Er zijn nog heel veel verhalen te vertellen over het kasteel maar dan word deze blog post wel heel lang.

Dus ik hou het bij een paar korte hoogtepunten, dit is het oudste gebouw:

Het is een mini kerk

In het gebouw achter mij zijn de kroonjuwelen opgeslagen.

Ook is er een speciale mini begraafplaats voor soldaat honden.

Verder was er een mooi gebouw dat helemaal in het teken stond van de overledenen van de oorlogen, dit was heel mooi en indrukwekkend om te zien. Ook was er een bijzonder voorstelling over gevangenen.

De tentoonstelling over de oorlog hebben we helaas moeten missen omdat het sluitingstijd was.

Hierna ben ik met de twee Canadese meisjes door Edinburgh gelopen. Zij hadden de Dark tour gepland voor die avond. Ik ging met ze mee, deze tour was zo goed!! Het werd gegeven door een super aardig meisje uit Amerika. Ze vertelde over het gruwelijke verleden, over de moordenaars, heksen, elfen en een jongen die dacht dat hij Drakula was.

Het verhaal dat de meeste indruk heeft gemaakt is toch wel het verhaal van William Burke en William Har. In 1828 vermoorden ze in 10 maanden tijd 16 mensen. Maar waarom deden ze dit?

In Edinburgh is er een grote universiteit die lichamen nodig had om onderzoek op te doen. Eerder kreeg de universiteit dit via de overheid maar dit gebeurde niet meer. Hierdoor besloten ze mensen geld te geven als ze midden in de nacht lichamen zouden brengen.

Het duo deed dit eerst met een lichaam die ze gevonden hadden maar ze vonden het extra geld zo fijn dat ze later het besloten nog een keer te doen en zo ging het dus 15 keer voor ze betrapt werden.

Ze hadden een geheel eigen wijzen van moorden. Eerst zouden ze de persoon dronken voeren en dan als ze sliepen duwden ze een kussen op de mond en neus en ging de ander op de longen zitten. Ze deden het vaak met mensen die niet gemist zouden worden zoals hoeren.

Een van de twee is opgehangen, zijn skelet word tot op de dag van vandaag gebruikt in de universiteit. De andere kwam er vanaf met een gevangenisstaf en het is niet bekend wat hij heeft gedaan toen hij vrij kwam.

Wat het verhaal nog een stukje gruwelijker maakt is dat er op de top van een berg, King Arthur Seat, door een paar kinderen negen kleine doodskistjes zijn gevonden. Er word gezegd dat de poppetjes die erin zitten precies lijken op de mensen die door het duo vermoord zijn. De poppetjes heb ik gezien in het nationaal museum:

Dit duo waren niet de enige twee die lijken aan de universiteit verkochten. Er waren hele groepen die naar de begraafplaatsen kwamen om graven leeg te roven. Ze konden alleen lijken verkopen die natuurlijk niet te oud waren.

Dit was natuurlijk verschrikkelijk voor de nabestaanden, wat er dus gebeurde was dat er speciale hokken kwamen waar de lijken werden bewaard totdat ze oud genoeg waren en toen pas werden ze begraven.

Na deze en meer gruwelverhalen ging ik terug naar het hostel. Hier ben ik nog met wat kamergenoten naar de bar beneden geweest en toen was het tijd om te gaan slapen…..

De volgende ochtend wou ik de berg, King Arthur’s Seat, beklimmen. Ik wist dat mijn nieuwe Canadese vriendinnen dit ook wilden doen, dus we besloten samen eerst naar de andere berg te gaan want deze was dichterbij. Op deze berg staan allemaal verschillende gebouwen, de sterrenwacht, een gevangenis en een aantal andere monumenten. Zoals een van de meest karakteristieke monument van Edinburgh:

Hierna was het tijd voor de grote klim, de tocht naar King Arthur's Seat, we dachten dat we de meest makkelijke route naar boven hadden maar helaas bleek dat niet zo te zijn. Het was super glad en stijl maar eenmaal boven hadden we geweldig uitzicht en waaide het super hard!

Op de terug weg namen we een andere weg naar beneden, toen kwamen we langs dit mooie plekje

Toen we weer beneden waren zijn we naar wat musea geweest, de bekende straat met de gekleurde huizen en naar New Town.

Dit is een wijk met alle nieuwere gebouwen en de kaarsrechte straten, ook heel leuk maar ik vond Old Town veel leuker!

Dit was mijn uitgebreide verslag over Edinburgh, hopelijk vonden jullie het wat (:

Mijn eerste keer alleen op reis gaan is dus super goed verlopen en ik raad het iedereen aan om deze sociale uitdaging aan te gaan. De walking tours zijn een echte aanrader.

Lots of Love,

Evelien