Hee allemaal,

Daar is die dan, mijn laatste blog over Engeland...

7 april 

Net voordat ik de deur uitging, keek ik nog eventjes naar de vertrektijd van de trein en zag ik dat ik de verkeerde trein tijd onthouden had. Mijn trein zou over 10 minuten vertrekken! Helemaal buiten adem kwam ik aan op het station. Gelukkig was mijn trein vertraagd en had ik 2 minuten om een kaartje te kopen en naar het perron te lopen. Dit moet lukken dacht ik, maar helaas toen ik de trap op rende vertrok de trein voor mijn neus. 

Twintig minuten later ging er een andere trein, toen ik daar in zat checkte ik mijn kaartje en ik kwam er achter dat ik in alle haast de verkeerde had gekocht. Het was geen dagkaart maar een retourtje naar London Victoria. 

De trein waarin ik zat kwam aan op London Bridge, gelukkig was de man bij de poortjes super aardig en liet hij mij door. 

Helaas moest ik nu wel voor de underground betalen, dat zit normaal namelijk bij de prijs van een dagkaartje in. 

Ik had in London afgesproken met Judith, Femke en Nina bij Tate Modern. Daar hadden we een typisch gevalletje van miscommunicatie. Ik zei dat ik bij de ingang stond maar zij ook, we konden elkaar alleen echt niet vinden. Uiteindelijk namen ze de telefoon op en vonden we elkaar. Wat bleek, er zijn twee ingangen.

Tate Modern is een museum waar, wat de naam al een beetje aangeeft, allemaal moderne kunst word tentoongesteld. Sommige dingen zijn super gaaf zoals deze toren van radio’s.

Maar sommige dingen zijn na mijn mening een beetje te apart. Zoals een bonnetje van de supermarkt. Het zou kunst moeten zijn omdat het allemaal producten zijn die een witte kleur hebben. 

De Tate staat ook bekend om zijn mooie uitzicht over London, dit hebben wij natuurlijk ook eventjes gecheckt. Het was helaas wel een beetje te bewolkt.

Na het museum gingen we naar een boekenwinkel, The Daunt Bookshop, waar ik veel verhalen over gehoord had. Het zou een van de mooiste boekenwinkels in London moeten zijn. Het was ook wel echt heel mooi!

In de buurt van de winkel is een park, Paddington Street Garden. Het is een bijzonder park, want het is eigelijk een grote rotonde met een park in het midden. Hier hebben we gechilled en toen zijn we naar London Victoria Station gegaan om daar bij de Hema inkopen te doen. De liefde voor Nederlands eten is na 1,5 jaar nog steeds heel erg aanwezig. Drop, bokkenpootjes….. helaas geen tompoezen.

13 - 15 april 

Dit weekend was ik weer bij Judith op de boerderij (zie mijn vorige blog), ik nam de trein vrijdagmiddag nadat ik gewerkt had in West Central. Toen ik aankwam in Milton Keynes haalden Judith en Sara, de “hostmum”, mij op en gingen we naar een marktje waar we de groente inkopen deden. Je kon zien dat de mensen van de markt daar Sara kennen, we kregen allemaal extra's mee voor de dieren. 

Die avond tijdens het eten had de "hostdad" groot nieuws. Refuus, een van de zonen heeft een Youtube account waar hij elke maand een video op zet van het leven op een boerderij. The Farmer, een British tijdschrift had het opgepakt en er een artikel in het tijdschrift over gezet. ITV, een soort van Engelse RTL had heeft het ook opgepakt en gaan er aandacht in een van de programma’s aan besteden. Allemaal groot nieuws dus tijdens het avondeten. Hierna gingen we met zijn allen de nieuwste aflevering, over de lammetjes, op de tv kijken. Bekijk hem hier!

De volgende ochtend gingen Judith en ik naar Primrose Hill, dit is een gebied net buiten London. Vanaf de heuvel heb je dan ook mooi uitzicht.

Van Primrose Hill gingen we naar Greenwich, waar de nullijn voor tijd is. Hier hadden we ook weer mooi uitzicht over London deze keer vanaf de andere kant. Verder hebben we in het park rondgelopen. 

Vanaf daar zijn we langs de Thames richting centraal London gewandeld. Op een gegeven moment ging het pad niet meer langs de Thames. We besloten om naar het dichtstbijzijnde underground station te lopen en de metro richting Centraal te nemen om daar iets te eten. Na Nederlandse pannenkoeken, van My Old Dutch, gingen we weer terug naar Milton Keynes. 

Die ochtend erna was het vroeg in de ochtend tijd om de dieren eten te geven. 

Omdat ik ’s middag weer moest werken in West Central moest ik op tijd weg om met de trein terug naar Redhill te gaan. 

19 & 20 april 

Een paar dagen later kwam Judith hier in Redhill op bezoek. Ze kwam aan op een donderdag dus dat betekende dat ze gelijk mij kon helpen met de jongens na schooltijd. 

We gingen in het park een ijsje eten en daarna was het tijd voor huiswerk van de jongens. 

De dag erna gingen we naar Brighton waar ik Judith mijn wel bekende tour gaf. 

Judith en ik houden allebei van fotografie en we deden dan ook onze best om wat meer "kunstzinnige" foto’s te maken. Zoals deze van de oude en nieuwe pier, de 360 en de band stand samen op een foto. 

Ook kwamen we langs deze mooie muurschildering. 

Die avond had mijn host familie een bbq georganiseerd en daarna zijn we naar de pub geweest waar ik vaak mijn vrijdagavonden doorbreng. 

Op zaterdag gingen we naar Richmond Park, hier wou ik al een lange tijd heen. Richmond Park is groot, maar dan ook echt heel groot! Namelijk bijna tien vierkante kilometer.

We hebben hier bijna de hele ochtend in het park gewandeld, het was zo mooi! We kwamen langs een groot meer, omgevallen bomen, grote grasvlakten en hadden uitzicht op London. Kan je het vinden op de foto?

Op een gegeven moment kwamen we uit bij een soort parkje in het park met allemaal mooie bloemen en kleuren. 

Daarna hadden we avondeten bij Bella Italia. Vanuit hier ging Judith terug naar de boerderij en ik naar Redhill. 

26 - 29 april 

Mijn ouders waren hier! Ze waren hier natuurlijk om mij op te zoeken en om alvast heel veel van mijn spullen met de auto mee te nemen naar Nederland. Ik heb in de bijna twee jaar dat ik hier zit heel wat (zooi) verzameld. Mijn kamer is nu dan ook al heel leeg…

Maar dat is natuurlijk niet alles wat we gedaan hebben. Op vrijdag zijn we alweer naar Brighton geweest. We hebben dit keer de “antique shops” bezocht.

Op zaterdag ben ik eindelijk Canterbury geweest! Deze mooie oude stad stond al heel lang op mijn wensenlijstje om te bezoeken. 

Canterbury is vooral bekend om zijn mooie grote kathedraal, maar het is ook een heel gezellig plaatsjes. 

In de kathedraal hing een kunstwerk gemaakt van kleding die vluchtelingen op het strand achtergelaten hadden. Ze kregen daar schone droge kleren. 

Het zag er wel heel indrukwekkend uit. De kathedraal heeft veel glas in lood ramen. Hele oude ramen en een gedeelte met wat nieuwere glas in lood ramen die tekeningen hebben van personen die een beetje op Disney figuren lijken:

Er is een hele mooie binnenplaats waar de meest belangrijke mensen van de kerk begraven liggen. 

Na de kathedraal hebben we sushi gegeten. We zagen namelijk een restaurant waar je de sushi in gekleurde bakjes kan pakken van een lopende band. Dit was toch wel echt een bijzondere ervaring! Hierna hebben we door de rest van het dorpje gelopen. Er waren allerlei grappige winkeltjes bijvoorbeeld een winkel met beer for the dog. We kwamen langs deze bijzondere boekenwinkel met een zeer bijzondere schuin gemaakte deur:

Het was zo fijn om tijd met mijn ouders door te brengen. Het voelde heel goed en hierdoor werd het idee dat ik over minder dan een maand hier weg ga toch wel iets minder verdrietig. Het deed mij beseffen hoe erg ik het mis om tijd met mijn familie door te brengen. 

6 mei 

In Priory Park in Reigate hebben ze vaak verschillende activiteiten. Dit weekend was daar een hardloopwedstrijd georganiseerd. Op het veld bij de finishlijn hadden ze allemaal tenten waar de clubs in de regio reclame maakten. Vicki had geregeld dat er van George and the Giant Pledge ook een kraampje was. 

Hier heb ik eventjes geholpen en verder had ik met een andere aupair afgesproken en samen koffie gedronken. Ik had haar al een tijdje niet meer gezien en het was dus heel gezellig om met haar weer gezellig bij te praten. 

Na het event gingen we naar Opa en Oma. Met hun heb ik samen gewoond toen de Woodalls in Amerika waren. Het huis van Opa en Oma werd toen opgeknapt, maar ik had nog nooit hun huis gezien. Het huis was echt heel mooi en ze hadden ook een super mooie grote tuin met mooie bloemen. Na een diner met echte Sunday Roast gingen we weer naar huis. 

12 mei 

Met een kater van het feestje van de dag ervoor ging ik ’s ochtends vroeg met de trein naar London samen met Andrea en Ester. In London kwam Judith ook en toen gingen we bij de Big Ben fietsen huren. Vanaf daar volgden we het fietspad langs The Thames naar de Tower. Het was zo leuk om weer op een fiets te zitten samen met Judith en de anderen. Judith en ik fietsten in de eerste altijd samen naar school dus dit was wel echt even memories. 

Na het fietsen gingen we naar Liverpool Street Market / Old Spitalfields Market hier kocht ik mijn eerste kunstwerk ooit, als aandenken aan Engeland.

We kwamen er achter dat Judith nog nooit in Camden Town was geweest dus dit was de volgende stop. Daar hebben we een rondje gelopen en toen was het tijd voor een kopje koffie in een typisch Italiaans cafeetje. Daarna was het tijd om naar huis te gaan want ik die avond zou ik oppassen. 

14 mei 

Vanaf het moment dat George en Alex thuis kwamen vanaf school deden Vicki en Woody een beetje gek. We moesten perse in de woonkamer de foto’s van het event van zaterdag kijken. Op een gegeven moment werd ik gebeld door een nummer dat niet in mijn telefoon stond. Vicki bleef maar aandringen, neem op! 

Dus ik nam op en het was de Engelse aupair organisatie. Ik vond het nogal gek dat ze mij belde maar al snel werd het duidelijk dat het was omdat ik de winnaar ben geworden van de “Aupair of the year” wedstrijd!! 

Hiervoor hebben ze deze video gemaakt en hier vind je het hele verhaal

Dit nieuws sloeg in als een bom. Ik begon te huilen en ik wist niet wat mij overkwam. Het feit dat de Woodalls mij hiervoor hebben opgegeven en zo’n mooi verhaal hebben geschreven was toch wel echt een kroon op deze 18 maanden. Helaas kwam het besef toen ook, over precies een week zou ik in Nederland zijn…. De dagen erna was het vooral veel afscheid nemen.

17 mei 

Deze dag was mijn allerlaatste werkdag in West Central. De hele dag door kwamen collega’s in om afscheid te nemen en om kaartjes te geven. Het voelde hierdoor ook wel echt als mijn laatste dag. Dit was een gek idee. Ik stond dan de hele dag bij mijn favoriete plekje, de koffiemachine. In de avond gingen we met wat mensen van werk uit eten.

 Helaas konden er niet heel veel mee. Na het eten deden we nog een drankje in de plaatselijke pub de Sun. 

18 mei 

Deze vrijdag had ik mijn afscheidslunch voor mijn vriendinnen. Jammer genoeg kon weer niet iedereen maar met de mensen die er waren was het echt heel erg gezellig! 

Het was alleen wel echt een heel gek idee dat dit de laatste keer zou zijn en waarschijnlijk voor een lange tijd dat ik ze misschien weer zou zien.

Dit blijft toch wel een van de moeilijkste dingen van aupair zijn denk ik. Het feit dat je daar hele mooie vriendschappen opbouwt, maar dat je toch in je achterhoofd moet hebben dat je de meeste nieuwe vrienden erna niet meer gaat zien. Misschien wel pas na een lange tijd als je eindelijk genoeg geld hebt gespaard… Gelukkig is er Whatsapp, Facebook, chat en niet te vergeten Skype.

Die middag ging ik op vakantie, de Woodalls namen mij mee op een afscheidsweekendje weg! 

We gingen naar Silverlake in Dorset. Hier heeft een van Vickis vriendinnen een huisje op een super deluxe vakantie park. Toen we aankwamen was het al heel laat dus die avond hebben we dan ook niet veel gedaan. 

19 mei

De volgende dag gingen we naar een plekje waar ik al heel lang graag heen wou. Ik had het ooit op de Instagram van een vriendin gezien en sindsdien was ik nieuwsgierig. Het gaat om Durdle Door. Dit is een boog in het water op een super mooi strand aan de Jurasic coast. De boog is gevormd door de vele grondlagen die naar boven zijn gekomen in combinatie met het zeewater.

Hierna gingen we naar het natuurwonder een paar meter verderop Lulworth Cove. Deze perfecte ronde bai heeft ook een ingewikkeld geologies ontstaan. Hier hebben we op het strand steentjes in het water gegooid en daarna was het tijd om te lunchen in een pub. Hier stond de tv aan met natuurlijk The Royal wedding! Waar we deze hilarische foto maakten.

Helaas had de pub een foutje gemaakt en was het op de tv met twee uur vertraging. Toen Meghan eindelijk de kerk binnenkwam lopen ging de tv plots uit. We misten het belangrijkste moment. Uiteindelijk hebben Vicki en ik het ’s avonds terug gekeken.

Na de lunch was het tijd om naar een zandstrand te gaan. Hier hebben we eerst Alex ingegraven en toen was ik het volgende slachtoffer. Hierna zag George een midget golf plek, midget golf is iets wat George vaak heeft gedaan sinds hij ziek is geworden maar nog nooit met mij dus dit moesten we doen! Na een potje waar ik 3e ben geworden en George de winnaar van de laatste plek (hahaha) gingen we terug naar het huisje. 

20 mei 

Op het vakantie parkje was zo veel te doen dat we de laatste dag bijna de hele dag daar zijn gebleven. Er was een groot meer waar we gevaren hebben met een kano en een paddle board. Dit werd de activiteit voor de ochtend. Het was mijn eerste keer op een paddle board en eerst ging het super goed! Totdat ik een bocht wou maken….. 

Hierna was het tijd om af te koelen in het buitenzwembad. George viel daar in slaap dus hier zijn we heel lang geweest, maar dat was niet erg het was zulk lekker weer! 

Toen werkte we ons in het zweet op de tennisbaan. Ik kan niet zo goed tennissen dus Alex gaf mij hier een spoedcursus.

Woody had gezien dat je in de buurt op een nep skischans kon skiën, snowboarden en tubing. Bij Tubing word je in een donut band de berg afgeduwd. Dit is niet zo ingewikkeld als skiën (meer op mijn niveau) dus dat gingen we doen! 

Op en gegeven moment gingen Alex en ik samen, we hielden elkaars band vast. Dit ging super snel en het was dan ook heel gaaf! 

Na het tubing was het tijd om terug naar Redhill te rijden. Daar aangekomen sprong ik snel in de douch en hierna had ik nog met een paar vrienden wat drankjes in de pub.

21 mei

De dag van de terugreis naar Nederland…. In de ochtend maakte ik voor de laatste keer de jongens klaar voor school. Op het schoolplein was het heel gek om afscheid te nemen. Ik probeerde mij groot te houden maar toch kon ik mijn tranen niet helemaal inhouden. Het was zo’n gek idee dat ik ze hierna niet meer elke dag zou zien. 

Toen we (Vicki, Woody en ik) terug thuis waren was het tijd om in te pakken. Ik was in de dagen ervoor wel een beetje begonnen maar nu was het tijd voor het echte werk. Gelukkig paste alles erin en na een snelle schoonmaak ronde moest ik afscheid nemen van Vicki en Woody. Ze hadden een afspraak in het ziekenhuis voor de controle van George zijn rug. Hierdoor zou ik dus eerst nog eventjes alleen thuis zijn voordat de taxi mij kwam ophalen. 

Om het huis alleen te verlaten was toch wel heel gek. Ik moest de sleutels door de brievenbus gooien en toen ik dit deed voelde het wel echt als een definitief einde wat ergens een heel goed gevoel was. Ik was ook wel echt klaar om te vertrekken en om alles achter mij te laten. Aan de andere kant was het heel verdrietig omdat ik echt wel een heel leven en goede vrienden in Engeland heb gemaakt.

Na een korte taxi rit kwam ik aan bij Gatwick airport daar nam ik het vliegtuig naar Schiphol en toen was ik thuis.

Thuis als in mijn eerste thuis, Engeland zou altijd wel mijn tweede thuis zijn. Ik weet zeker dat ik de Woodalls en mijn andere vrienden ga opzoeken. 

Mijn Engeland avontuur is nu over, maar dit betekend niet dat ik hier niks meer ga posten. Binnenkort begin ik aan een ander avontuur. Ik ga met een vriendin backpacken in Amerika en Canada dus blijf vooral deze website checken voor nieuwe blogs!

Lots of Love, 

Evelien