Zon & palmbomen, Malta

Hee allemaal,

Alweer een tijdje geleden ben ik naar Malta geweest. Een van mijn goede vriendinnen liep hier stage, zij heeft mij hier in Engeland opgezocht, dus natuurlijk moest ik haar ook een bezoekje brengen.

Malta is een eiland ten zuiden van Italië, dicht bij de evenaar dus. Het was dan ook lekker zonnig en met palmbomen!

Toen ik aankwam gingen we eerst eventjes naar het appartement waar Susan woont. Ze deelde dit met een ander Nederlands meisje en een Duitse jongen. Het was best groot een relatief goede keuken maar met een mini zit gedeelte

Na een korte stop daar was het tijd om Malta te verkennen. We gingen eerst naar een mooi strand, waar we een berg beklommen

Hierna zijn we naar Popeye Village geweest. Dit dorpje hebben ze speciaal gebouwd voor de opnames van Popeye. Nu is er een hele tentoonstelling en kan je in het dorp rondlopen maar hier moet je vet veel geld voor betalen. De zee was daar was wel heel mooi blauw!

Als je een buskaartje koopt voor twee euro mag je twee uur lang onbeperkt met de bus door Malta rond rijden.

Mijn kaartje was nog net geldig dus we sprongen snel weer in de bus, op naar het appartement. Hier keken we nog eventjes samen "Wie is de mol?" terug en toen was het al weer tijd om te gaan slapen.

De volgende dag gingen we eerst naar Medina, dit is een oud vestigingsplaatsje en word ook wel de stille stad genoemd omdat het zo rustig is.

Het was een mooi oud plaatsje met geweldig uitzicht over Malta.

Malta was vroeger een kolonie van Engeland en hier stond dus ook nog een typische Engelse telefooncel. Dit was wel grappig om te zien!

Na Medina namen we de bus naar The Blue Lagon, een prachtig mooi kust gebied! Een van de beroemdste plekken van Malta. Er is vanaf de rotsen bij de kust een boog de zee in:

Hier ging ik met een bootje de zee op om de grotten in te varen, dit was echt een gave ervaring! Het water was super blauw en je kon het roze van het koraal goed zien.

We hadden in een strandtentje lunch en toen namen we de bus naar de hoofdstad, Valletta. Ook nu uitgeroepen tot een van de culturele hoofdsteden. Vanaf daar zagen we een van de meest mooie zonsondergang ooit. Die avond gingen we nog eventjes het centrum in om cocktails te drinken.

De dag erna was helaas alweer mijn laatste dag op Malta. Maar gelukkig was mijn vlucht redelijk laat en was er dus nog wat tijd om nog meer te ontdekken.

Eerst ging we met de bus naar het plaatsje Msida, een havenplaatsje.

Hier liepen we via de haven langs de zee over rotsen naar de shopping mall.

We kwamen langs een kattenhotel. In Malta zijn er veel zwerfkatten en deze katten kunnen hier wat eten.

Na de shopping mall was het tijd voor wat natuur. We gingen op weg naar de Argotti Botanic Gardens. Hier zagen we super mooie bloemen, schildpadden en palmbomen! Daarna was het helaas al weer tijd om naar het vliegveld te gaan.

Hopelijk vonden jullie dit mini verslag over Malta leuk om te lezen!

Er zijn nog meer foto's in het Malta fotoalbum, deze paste niet allemaal in het verslag.

Lots of Love,

Evelien

Kerst, Oxford Wicked, Tower of London!

Hoi allemaal,

Wow! Dat is lang geleden, zoals ze in Engeland zouden zeggen: “ I am so sorry! “

Ik zou nu een hele lijst kunnen maken met redenen maar het komt er op neer dat ik geen tijd en motivatie meer had, oeps…

Eens eventjes denken, wat is er allemaal gebeurd de afgelopen maand?

Allereerst ben ik weer naar Oxford geweest met Femke en Judith. Hier hebben we een tour gedaan en super leuke weetjes en extra’s over Oxford gehoord. Zoals:

Jezus Collage, hier mochten we naar binnen!

De deur die Lewis inspiratie gaf voor Narnia

De eetzaal, waar ze zeggen dat die voor Harry Potter gebruikt is....

De beroemde bibliotheek! Foto is genomen vanaf de top van de kerk.

De beroemde brug!

De typische vierkante binnenplaatsen bij de universiteiten.

En nog meer, die foto's zijn te vinden in het album bij het kopje foto's.

Nadat mijn moeder en tante langs waren geweest, was er nog meer kerstdrukte.

Voorstellingen op school, kerst in West Central, een pre-kerstdiner met mijn hostfamile….

Ik vond het pre-kerstdiner met mijn hostfamilie toch wel echt het leukste! Ik werkte eerst overdag en toen ik thuis kwam was Woody al druk bezig in de keuken. Oma Pam, Opa John, Oma Sue en Opa John (ze heten allebei John haha) kwamen en toen gezellig met zijn allen eerst de Christmas crackers geopend en de flauwe moppen aan elkaar voorgelezen. Toen kwam natuurlijk de kalkoen op tafel, met de spruitjes en de aardappels. Oma Pam staat bekend om haar lekkere taarten, ze had dan ook een heerlijke taart gemaakt maar we hadden ook typische Engelse Christmas pudding en Mince pies.

De dag voordat ik weg ging zouden we nog een keer een kerstdiner doen maar dan alleen met de host familie en met cadeautjes.

We hadden gehoopt thuis te zijn want George had zijn kankerreis afgerond. Geen behandelingen meer! Alles zou afgelopen zijn. Alleen nog de neustube eruit en een operatie om de andere slangetjes uit zijn lichaam te verwijderen.

Helaas, George kreeg verhoging, wat betekend dat hij direct naar het ziekenhuis moet. Daar krijgt hij zijn bloed vernieuwd om nieuwe “soldaatjes" in zijn lichaam te krijgen.

Daarom moest het kerstdiner in het ziekenhuis doen. We deden pizza in de oven, pakten alle cadeautjes in en reden naar het ziekenhuis. Daar hadden we een movie night met pizza. Wie had dat gedacht, de Lego Badman the movie is best wel leuk! Hierna pakten we de cadeautjes uit, mijn hoofdcadeau voor de familie was Monopoly de Star Wars editie, wat ze helemaal geweldig vonden (:

Van de Woodalls kreeg ik kaartjes voor Wicked de musical!

Hierna ging ik nog naar de pub met vrienden want het was de laatste keer dat ik Patricia zou zien.

Ze zou na kerst namelijk niet meer terug komen naar Engeland… Patricia is een van mijn vriendinnen van het eerste uur. Onze host kinderen gaan naar dezelfde school en we zagen elkaar dan ook veel. Het doet altijd pijn om afscheid te namen, maar ik heb nu wel een hele goede reden om naar Spanje te gaan (:

De dag erna vloog ik naar Nederland! Het blijft spannend en gek om alleen te vliegen maar het begint wel te wennen. In Nederland heb ik al mijn lieve, leuke vriendinnetjes weer gezien en natuurlijk niet te vergeten mijn familie!

Het was zo fijn om met iedereen bij te praten, het goede is dat het allemaal zo vertrouwd voelde om iedereen weer te zien. Het was alsof niks veranderd was.

Op twee januari vloog ik weer terug en begon het “normale” leven weer. Alex en George in de ochtend, dan naar West Central om te werken, eventjes vrije tijd en dan weer Alex en George. Het begint te wennen maar soms wil je toch wel eventjes wat anders….

Dat anders was eerst zondag, toen kwam Irene, een au-pairvriendinnetje van vorig jaar op bezoek! Het was echt heel leuk om met haar weer eventjes te praten (:

Gisteren was het dan zo ver, de dag van Wicked de musical, mijn kerstcadeautje.

Ik ging er heen met een andere au-pair, maar zij moest werken tot 4 uur. Daarom besloot ik om alvast naar London te gaan om eerst zelf eventjes rond te kijken. Op mijn “bucketlist voor Engeland” had ik staan dat ik nog een keer de London Tower in wilde. Dit is het oude soort van kasteeltje in London en je vind er ook de kroonjuwelen van het koningshuis.

Toen ik binnenkwam begon er bijna direct een tour, deze was gratis dus die liet ik niet aan mij voorbij gaan. De tour werd gegeven door een man in een typische Engelse outfit, de beefman

Hij had een ernstig schots accent maar dat maakte het allemaal nog leuker eigenlijk. Ik kon alles volgen! (:

De tour ging meer over de geschiedenis van de gebouwen en wie er allemaal geleefd hadden. Ook vertelde hij over de onthoofdingen en de mensen die er gevangen hebben gezeten.

Hierna heb ik er zelf nog rond gelopen, door de oude Towers en over de kasteelmuur. Toen ik het oude gebouw in ging kwam ik bij een tentoonstelling van oude harnassen en wapens. In een ander gebouw was een tentoonstelling van alle wilde dieren die in het kasteel gewoond hebben. Ja, er hebben leeuwen, apen, slangen en zelfs een olifant geleefd daar.

Hierna kwam ik in een tentoonstelling van het leger terecht en uiteindelijk bij de kroonjuwelen. Het Britse trots… Het was best wel indrukwekkend om te zien. Al die kronen, serviezen, en staffen die zo veel miljoenen waard zijn. Er was zelfs een zwaard met diamanten ingelegd…

Om ervoor te zorgen dat er geen opstopping zou ontstaan moest je op een lopende band gaan staan die je langs de kronen zou begeleiden. Dit was wel super fancy. Helaas mocht ik er geen foto’s maken :(

Toen in de avond was het tijd voor de show! Wicked, de musical waar je aan denkt als je aan London denkt toch wel… of nou ja, Miserabele is toch nog wel groter denk ik… maar goed.

Het podium was zo mooi, de liedjes waren fantastisch, de dansen over de top en het acteerwerk uitmuntend! Niet te vergeten over de special effecten, rookmachines, een robothoofd, luiken in de vloer en een bewegende brug. Hierna was het rennen voor de een na laatste trein van de dag….

Ooh totaal vergeten om te vertellen, voordat ik naar Nederland kwam heb ik ook nog Jack Whitehall mogen ontmoeten. Voor de mensen die hem niet kennen… Hij is een grote Britse held, hij is komidiant, acteur en presentator.

Hij was toevallig in het ziekenhuis toen wij er ook waren.

Dat was het wel weer eventjes voor vandaag,

Ik ga proberen terug te komen met updates een keer in de twee weken.

Lots of Love,

Evelien

London Christmas lights

Hee allemaal,

Engelse mensen gaan altijd helemaal los met kerst, nog voor december begonnen was, stond er al een gigantische nep kerstboom in de winkelstraat van Redhill en hadden wij ook al een kerstboom in huis. De eerst kerstmis truien kwamen de kast uit en natuurlijk niet te vergeten de kerstlampjes!

London staat bekent om de mooie kerstlampjes ik ben voor jullie naar London gegaan:

De bekendste van allemaal, de engelen in Regentstreet

De pauwenveren in Bondstreet

In Carnaby wouden ze blijkbaar dit jaar geen kerst maar hangen er carnaval gerelateerde lampjes?!

En deze leuke lampjes die van kleur veranderen (:

Covent Garden:

En binnenin:

In Strand:

Lovely Seven Dials:

Neals yard was ook leuk versierd:

Niet te vergeten Winter Wonderland:

De straat waarvan ik de naam vergeten ben

Verder kwamen we deze lichtjes tegen:

Lots of love,

Evelien

Southampton, Titanic, Rode maan, Nederlands en familie up-date.

25 oktober 2017

Hoi allemaal,

Daar ben ik weer, het lukt steeds beter om weer blogs te schrijven.

Twee weken geleden ging ik met de trein naar Southampton, dit was een reis van wel twee uur! Maar dit was het zeker waard want ik ging afspreken met een vriendin uit Nederland. Judith woont sinds kort in Engeland om daar te werken op een groente boerderij. Natuurlijk moesten wij eventjes bijpraten (:

Aangekomen in Southampton liepen we naar het centrum, daar stond ineens dit over gebleven stukje stadspoort.

Het centrum was wel oké… Niet heel bijzonder en heel mooi maar wel twee grote shopping malls.

Ik had op internet gezien dat er een Titanic museum zou zijn. Want de Titanic is vanuit Southampton vertrokken! Uiteindelijk bleek het niet een museum te zijn maar een kleine expositie in het SeaCity museum.

Het was een hele mooie expositie, we zijn heel veel te weten gekomen! Zo zag bijvoorbeeld een tweede klas slaapkamer er uit.

We mochten de Titanic varen;

Ook leerde we dat heel veel mensen, hun familie leden thuis al op de hoogte hadden gebracht van alle grote ijsrotsen. Dit stuurde de mannen in de communicatie kamer door via o.a morse code. Wij kregen dit ook te leren.

We kregen verhalen te horen van overlevenden, dit vond ik best wel heftig. Vooral het verhaal van Eva, zij vertelde over hoe haar vader afscheid van haar had genomen voordat zij in de reddingsboot stapte.

Wat ik ook heel erg indrukwekkend vond was dat er in een zaal op de grond de kaart van Southampton stond en elk gekleurde stipje was een huishouden waar iemand die met de Titanic mee was gegaan is overleden. Veel jonge mannen uit Southampton zagen dit natuurlijk als de kans om geld te verdienen en om wie weet wel carrière te maken.

Na het museum zijn we naar de haven gelopen,

Dit stuk van Southampton was ouder en dit was ook goed te zien aan sommige gebouwen.

Zoals deze kerk die half is ingestort....

Of dit gebouw, die wel goed is onderhouden. Kijk eventjes naar wat de gevel zegt, hahha

Hierna gingen we eventjes ergens wat eten en toen zijn we naar huis gegaan. Hier hadden we niet goed over na gedacht en het was spitsuur , dit betekende 40 minuten in de eerste trein staan….. helaas

De dag erna was het de dag waarop de rode maan te zien was, eerst dachten we dat dit een speciale soort eclips was. Achteraf gezien had het een minder leuke reden, het was zand uit de Sahara en de rook van de bosbranden in Portugal. Het zag er wel heel magisch uit, ik heb geprobeerd een foto te maken:

Op zaterdag ging ik naar Guildford om daar met twee Nederlandse meisjes af te spreken. We gingen samen lunchen in een super schattig restaurantje. Hierna zijn we samen gaan shoppen. Het is altijd fijn om met andere au-pairs over het au-pairleven te praten en al helemaal in je moedertaal. Wel heb ik weer heel wat verhalen gehoord over horrorfamilies. Dit maakt mij altijd weer extra blij over mijn eigen gezin. Hier heb ik na omstandigheden toch wel heel veel geluk mee gehad…

Verder zal ik jullie een update geven over de huidige situatie met mijn host familie op dit moment.

Opa en oma wonen nog steeds in het huis, in hun eigen huis zijn ze bijna klaar met de verbouwing. George is vandaag weer terug in het ziekenhuis voor chemo, na deze ronde hoeft hij er nog maar twee. Alex was weer twee weken naar school maar nu is het herfstvakantie. Ikzelf ben de afgelopen weken nog niet als au-pair aan de slag geweest. Ik ben vooral in West Central aan het werk maar ben vaak in de middag bij uitstapjes wel met ze mee gegaan. We hebben bijvoorbeeld laatst een Halloween speurtocht gedaan. (:

Voor mij is het nu de tijd om te gaan beslissen, kom ik na kerst terug naar Engeland? Of blijf ik toch nog weer een keertje wat langer…..

Lots of Love,

Evelien

Concert Dotan, Seven Sisters & één jaar in Engeland!

11 oktober 2017

Hee allemaal,

Weer een berichtje van mij want wat heb ik een tijdje terug een leuke volle week gehad!

Op vrijdag had ik een korte werkdag bij West Central omdat ik die avond naar een concert ging. Ik ben al een tijdje verliefd op de muziek van Dotan. Helaas had ik hem nog nooit live gezien. Die avond ging ik dan eindelijk naar zijn concert samen met Patricia, een Spaanse au-pair die nu ook in haar tweede au-pair jaar zit.

Het concert was in de St. Stephens church in London, hierdoor werd de muziek extra mooi want het galmde in de kerk. Zijn liedjes hebben vaak een soort van echo en dat kwam nu goed naar voren.

Toen we in London aankwamen was het nog een beste zoektocht naar de kerk, omdat er drie St. Stephens kerken in London waren. Gelukkig vond ik een mail waarin het adres stond. We moesten helaas wel overstappen in de underground. Toen we aankwamen hoorde ik in de rij al mensen Nederlands praten. Super grappig!

Het voor programma was van Freya Ridings, een Engelse sing and songwriter uit Engeland. Haar stem is zo helder en mooi! Ze maakte het door verschillende verhalen voor haar liedjes heel persoonlijk.

Hierna moesten we eventjes wachten, en was het tijd voor een tweede rondje bier. Dat was wel apart, drinken in een kerk!

Na de pauze kwam Dotan optreden en dit was een magisch optreden. De lampen, de plek, zijn stem en de manier waarop hij de liedjes bracht. Het was heel mooi gedaan!

Zijn laatste liedje, Ghost deed hij unplugged in het midden van de kerk. Mensen schenen met mobiel zaklampen op hem, dit gaf een heel mooi effect.

Na het concert deed hij nog een mini meet-and-greet, hier gingen wij natuurlijk eventjes op de foto. (:

Deze en andere foto’s had ik op Instagram gezet en hij en Freya hebben mijn foto geliked hahah (:

Die zondag stond ik zenuwachtig te wachten op het station voor iemand die ik niet kende. Het was een vriendin van een vriendin waarmee ik naar Brighton ging. Om vervolgens in Brighton mijn andere au-pair vrienden te ontmoeten die daar de dag ervoor geslapen hadden. Helaas kon ik niet met ze het hele weekend in Brighton zijn omdat ik de dag ervoor moest werken.

Gelukkig was het niet druk op het perron,en herkende ze mij al snel. Ze bleek de nieuwe au-pair te zijn in een gezin waar ik vrienden was met de au-pair voor haar. Het is altijd leuk om verhalen te horen over het gastgezin vanuit een ander standpunt. Aangekomen in Brighton liepen we naar de bushalte waar wij de anderen zouden ontmoeten. Hierna moesten we een uurtje in de bus naar de Seven Sisters klif. We hadden speelkaarten meegenomen en ze leerden mij een Italiaans kaart spelletje. Aangekomen bij de Seven Sisters moesten we door een groot natuurgebied lopen.

Uiteindelijk kwamen we uit bij een helder blauwe zee met een stenen stand en uitzicht op hele mooie hoge witte kliffen. Na een korte lunchpauze op het stenen strand besloten we de uitdaging aan te gaan om op de klif te gaan klimmen.

Eenmaal halverwege was er een mooi stukje voor een mini photoshoot hahaha (:

Toen we boven aankwamen konden we Seven Sisters’ zeven toppen beter zien. (Kan jij ze alle zeven vinden op deze foto?)

Na een korte pauze, waarin we ineens heel veel zin kregen in pizza, liepen we terug naar het informatiehuisje. Na een bezoekje aan het typische toeristenwinkeltje namen we de bus terug naar Brighton waar de bus bij toeval stopte bij de Pizza Hut. Hier moesten we natuurlijk eventjes eten.

Op de terugweg kwamen we er achter dat er geen treinen vanaf Brighton terug naar Redhill gingen. We moesten met een bus naar een station halverwege om vanaf daar met de trein verder naar huis te kunnen gaan. Helaas snapte de buschauffeur niet waar het gaspedaal zat… Hierdoor misten we de trein op 3 minuten na en moesten we 20 minuten op de volgende wachten. Eindelijk thuis aangekomen was het een gezellige drukte in huis. Niet alleen opa, oma, Alex, George, Vicki en Woody waren er, ook de oom, tante en de twee neefjes! (:

De volgende dag was het 9 oktober, dit betekende dat ik precies één jaar in Engeland ben! Toen ik terug kwam rond 6 uur van werk kwamen Woody en George naar de deur rennen. Ik mocht alleen in de woonkamer komen, zeiden ze. Na een tijdje moest ik naar de keuken komen. Ze hadden een slinger van ballonnen opgehangen en aan de lijn hingen ook papieren handen op elke vinger hadden ze een eigenschap van mij geschreven waaraan ze moesten denken bij mij. Vicki had bijvoorbeeld, behulpzaam en George had “Playfull”. Ook hadden ze een van mijn favoriete Englese maaltijden gemaakt, Cottage Pie. We hadden champagne en als toetje had Nana Pam een van haar speciale back Forest gâteau cake gemaakt.

Verder kreeg ik nog cadeautjes, speciale chocola uit Amerika, een kaartje en klei kunstwerkjes van George en Alex, zo super lief! Een hele leuke avond!

Ik kan het alleen niet beseffen dat ik al een jaar in Engeland ben!

Lots of Love,

Evelien

Winchester, Hampton Court Palace, nieuwe en oude vrienden

Hee allemaal,

Voor dat ik afgelopen zomervakantie naar Nederland ging had ik al doei moeten zeggen tegen de meeste van mijn vrienden hier in Engeland. Nadat ik weer terug kwam waren er nog maar vier van mijn vriendengroepje hier. Eentje daarvan stuurde mij in de laatste dagen dat ik in Nederland was al een berichtje. "Waar blijf je? Het is zo saai hier." Zo super lief! Toen ik weer in Engeland was hebben we voordat ze weer terug naar Duitsland ging dan ook vaak afgesproken.

Lea had nog wat dingen die ze graag wilde, doen op haar lijstje staan, onder andere wilde ze nog naar Hampton Court Palace gaan. Ze vroeg of ik mee wilde en toevallig was een vriendinnetje uit Nederland, Roos net bij mij op bezoek. Roos studeert Engels en dit was dan ook wel iets wat haar leuk leek.

Hampton Court Palace, is in tegen stelling tot Windsor waar ik ook ben geweest een paleis dat niet meer in "werking" is.

Het paleis ligt aan The Thames:

Het is een hele oude plek, de eerste bewijzen van bebouwing zijn uit 1086. Wat ik opvallend vond was het verhaal van de fontein op het binnenplaatsje in het midden van het paleis, hier kwam wijn uit. Dit deden ze om de mensen tevreden te houden en dit was natuurlijk ook schoner dan drink water uit die tijd.

In die tijd hielden ze er ook van om hun kracht te showen door middel van versieringen aan de muur, gemaakt van wapens.

Verder besteden ze ook veel tijd aan het versieren van het paleis door de meest indrukwekkende muurschilderingen.

Hendrik VIII, bekend van zijn 6 vrouwen heeft in het paleis gewoond. Hier werd veel aandacht aan besteed. Elke vrouw werd behandeld, wat opmerkelijk is, hij heeft de meeste vrouwen laten vermoorden... Het verhaal van Hendrik werd verteld doormiddel van de stoelen die je op de foto kan zien. Eentje was voor Hendrik, de andere voor de vrouw en de laatste voor een ridder.

Na Hendrik hebben nog wat andere mensen in het paleis gewoond. Willem en Maria hebben er nog een heel stuk aan laten bouwen.

Nu is het vooral bekend om zijn tuinen.

Ieder jaar is er een grote tuin show waar de mooiste bloemen worden ten toon gesteld.

In die zelfde week zijn Lea en ik ook nog samen naar Winchester geweest. Deze plaats was vroeger de hoofdstad van Engeland.

Je heb er een hele grote kathedraal, echt gigantisch! We zijn maar een klein stukje naar binnen gegaan. Voor de rest moet je (te veel) betalen, helaas.

Ook heb je er het huis waar de bekende Engelse schrijfster Jane Austen heeft gewoond in de laatste dagen van haar leven. Ze is onder andere bekend van haar boek “Pride and Prejudice.”

Leuk weetje, ze staat nu ook op het nieuwe tien pond briefje. Als eerste vrouw ooit, uitgezonderd van de koningin.

Ook hadden ze een “molen” die op waterkracht mais maalde. De watermolen is nu in het beheer van de national trust.

Er is geen grote Engelse stad zonder een kasteel natuurlijk, deze was helaas wel een beetje ingestort.

Bisschoppen waren vroeger heel belangrijk, (nu nog steeds trouwens) dit grote huis is van de bischop.

Door Winchester stromen verschillende riviertjes waar je leuk langs kan lopen.

Verder was het gemeentehuis van Winchester super schattig!

En was de tuin een openbaar parkje.

King Arthur, wie heeft er niet van gehoord? Hij is onder andere bekend van de ronde tafel. In Winchester heb je The Great Hall, hier zijn vroeg heel wat belangrijke overleggen gepleegd. De namen van alle leiders zijn boven deze deuren geschreven.

Aan de muur heb je de ronde tafel van King Arthur hangen!Nu is het wel zo dat ze ons vertelt hebben dat King Arthur waarschijnlijk niet geleefd heeft..... er zijn niet veel bewijzen voor. Waarschijnlijk was hij een belangrijke man maar geen koning. Het is lastig te zeggen...

Verder heb je nog dit imposant gebouw, dit was de Guildhall. Hier kwamen alle belangrijke mensen samen om te vergaderen en zo. Ze hadden dus twee van dit soort gebouwen.

Het standbeeld van Alfred de grote, een koning van Engeland

We zagen dit bordje bij toeval...

....en we kwamen in een oude boeken winkel.

We dachten in Winchester drie uurtjes door te brengen en toen weer terug te gaan, maar uiteindelijk hebben we er wel vijf uur doorgebracht!

Toen de dag aan kwam dat Lea weer terug ging naar Duitsland was het echt wel even slikken... Gelukkig had ik door de au-pair meeting al wel nieuwe mensen leren kennen en wat nieuwe contacten gemaakt, maar dat was toch wel anders. Stiekem wilde ik dat het oude groepje weer terug kwam. Dit waren zulke leuke mensen. Maar goed dat gaat niet gebeuren, dus moest ik wel opzoek naar nieuwe vrienden. Na een van de meetings had ik met twee nieuwe meisjes en een jongen afgesproken dat ik ze

Camden,

Primrose hill

en Briklane zou laten zien.

Uiteindelijk ging er nog een ander meisje mee. Het was een hele gezellige dag!

Het is grappig om te zien, wie de host parents als nieuwe au-pair uitzoeken. Ik zie soms wel gelijkenissen in de opvolgers maar soms zijn het ook wel echt hele andere types.

Helaas zijn er al weer wat au-pair vrienden gestopt omdat het niet klikte met hun gezin. Zo zie je maar weer, de vrienden die je hier maakt kunnen zo weer weg gaan.... Dat is soms wel echt lastig.

Maar met iedereen bouw je leuke herinneren op en met veel ben ik nog steeds in contact. Op een dag hoop ik ze weer te zien...

Lots of Love,

Evelien

Koffie, Katten & Ketchup

25 august 2017

Hi!

Daar ben ik weer! De laatste post eindigde met het feit dat ik weer terug was in Engeland en “phoe” wat is er daarna een hoop gebeurd. Ik weet niet eens waar ik zal beginnen....

Laten we beginnen bij waar ik de vorige post afsloot. De zondagavond toen ik weer bij mijn gastgezin aan kwam, waren ze druk aan het pakken. Spullen die ze eigenlijk nog mee wilden hebben lagen door het hele huis. Ik heb ze toen nog eventjes meegeholpen. De volgende ochtend was het zo ver, ze gingen naar Amerika voor 3 maanden protontherapie. Nadat ik ze had uitgezwaaid en de deur dicht deed, merkte ik dat, dat heel veel lawaai maakte in zo’n stil groot huis.

Na een tijdje niksen was ik van plan om Redhill maar eens in te gaan op zoek naar een baantje. Ik had voor ik naar Nederland kwam wel twee keer mijn cv online gestuurd naar West Central en Sainsbury’s. Vlak voor ik weg ging werd ik gebeld, het was de manager van West Central, ze zei dat ze net mijn cv had gezien en vroeg of ik morgen tijd had voor een sollicitatiegesprek.

En daar was ik dan, de volgende ochtend in het café waar ik altijd kom, maar deze keer niet om koffie te bestellen.

Ik mocht de geheimzinnige deuren achterin door en was nu in het gedeelte waar normaal alleen werknemers mogen komen.

Het gesprek ging goed! Het voordeel was natuurlijk dat ik de manager al een beetje kende, verder zat de baas er ook bij. Haar kende ik niet heel goed maar ze was heel aardig en ze stelde gelukkig geen moeilijke vragen. Het voelde misschien wel meer als een vriendschappelijk gesprek dan als echt een ingewikkelde sollicitatie. Ze vertelde mij dat 3 werknemers weggingen en ze dus dringend opzoek zijn naar nieuwe medewerkers. Omdat ik voltijd kon gaan werken wilden ze het liefste dat ik de dag erna al een proefwerkdag zou komen doen. Ze zouden mij daarna aan het begin van de erop week laten weten of ik aangenomen werd of niet.

De proefwerkdag zou drie uurtjes duren, toen ik binnen kwam kreeg ik de werkkleding en werd ik gekoppeld aan iemand. Ik moest samen met hem de broodjes doen, hierna deed ik met iemand anders het bijvullen van de schappen en daarna de kassa. Na 2,5 uur zei de assistent manager: “Ik weet dat je eigenlijk nog langer moet, maar we hebben het wel gezien. Laten we eventjes gaan praten.” Ik wist niet heel goed of ik het positief of negatief moest zien... We begonnen te praten en ze zei dat ze heel blij was met wat ze had gezien en dat ze het zou doorgeven aan de baas.

De volgende middag kreeg ik plots een telefoontje en het was de manager. Ze vroeg of ik nog steeds de baan wilde en ik zei natuurlijk ja! Die maandag was mijn eerste werkdag(:

Ik werk er nu bijna drie weken. Het is nog best wel lastig soms, elke koffie heeft zijn eigen optie, bijvoorbeeld, wil je normale melk, sojamelk of amandelmelk. Verder willen sommige mensen ijskoffie of bijvoorbeeld vanille siroop erin.

Ook hebben ze twee verschillende maten koffie mokken. Verder hebben alle broodjes hebben verschillende tijden dat ze in de oven moeten. Ik vind het wel echt een leuk baantje met leuke collega’s. Ik denk dat over een paar weken, als ik het allemaal helemaal geleerd heb het nog leuker is!

Verder heb ik nog op twee hele lieve katten gepast, ze zijn van de host familie van een vriendinnetje hier maar zij was op vakantie in Spanje en haar gezin ging naar Frankrijk. Dus ik mocht op ze passen (:

Ik moest er twee keer per dag heen om ze eten te geven en te knuffelen. Elke keer als ik aankwam en ze waren buiten, kwamen ze naar mij toe rennen, heel lief!

Toen de familie weer terug kwam vroegen ze of ik geïnteresseerd was in schoonmaken en andere klusjes in hun huis voor 5-10 uur per week. Dit heb ik nu een week gedaan, ik weet nog niet zeker of ik het blijf doen. Het is best wel zwaar en veel, maar het verdient wel heel goed. (Uiteindelijk heb ik het wel gehouden.)

Gelukkig vragen gezinnen mij ook nog voor oppassen. Dit is altijd een mooi (en vaak makkelijk) extraatje! (:

Het alleen wonen is zwaarder dan gedacht. Ik dacht in eerste instantie dat is heerlijk, alles voor jezelf en geen rekening houden met anderen. Maar het is wel heel stil om alleen te zijn in een huis waar je met meer dan zes personen in kan wonen. Ook schiet eten koken er vaak bij in, zeker als ik tot zes uur moet werken. Dan eindig ik vaak met pizza, pannenkoeken of een hele simpele pasta met ketchup. Iemand tips voor eenpersoons maaltijden?

De ouders van mijn host mum Vicki komen binnenkort in het huis wonen, dit zal de eerste paar dagen wel gek zijn denk ik. Maar ik ken ze gelukkig al wel goed, en ik denk dat het uiteindelijk wel heel gezellig kan zijn!

Er is nog veel meer gebeurd de afgelopen week, Roos kwam op bezoek, ik ben naar Hampton Court Palace geweest, naar Winchester, het afscheid van mijn avonduren maatje Lea, nieuwe vrienden maken en nog veel meer.

Hierover vertel ik in de volgende blogpost!

Tot dan (:

Lots of Love,

Evelien

2,5 week thuis!

6 augustus 2017

Hoi allemaal,

Ik ben weer terug van weg geweest! Ik hoor je al denken, waar was je dan? Ik was thuis voor 2,5 week. (:

Op 13 juli brachten mijn host parents mij naar het vliegveld, het was allemaal een beetje gestress want ze hadden zelf net te horen gekregen dat hun vertrek naar Amerika nog weer uitgesteld werd. Hierdoor moesten ze weer van alles regelen.

Op het vliegveld aangekomen was het een best wel gek afscheid. Het kon een afscheid zijn van 2,5 week of van 3 maanden, niemand die het wist.... 3 maanden zou betekenen dat ze in Amerika zouden zitten als ik terug kwam.

In het vliegtuig had ik een stoel precies tussen twee mensen in, heel fijn, not.. Gelukkig had ik een boek mee en ging de vlucht snel.

Aangekomen op het vliegveld Schiphol stonden mijn broertje en mijn moeder mij op te wachten. Op weg naar huis stopten we nog even om avond te eten. Hier hadden ze bitterballen, sushi en frikadellen. Drie dingen die ik stiekem best wel gemist had! Toen wij thuis aankwamen, stormden mijn vader en Cody (onze hond) op mij af. Na een dikke knuffel gingen we naar binnen. Na bijgepraat te hebben liet ik ze nog wat foto’s zien, hierna ging ik lekker slapen. Reizen maakt moe!

De dag erna sliep ik lekker uit en kwam mijn tante nog even op bezoek. Hierna moesten wij op weg naar mijn oude middelbare school, want mijn broertje had zijn diploma uitreiking. Toen ik binnen kwam liep ik gelijk tegen een grote verassing aan, daar stond namelijk toevallig een van mijn lieve vriendinnetjes, Bibian. Na even snel met haar bijgepraat te hebben moesten we gaan zitten voor het gewoonlijke praatje van de directeur en de teamleider. Hierna moesten we naar het lokaal gaan waar de diploma’s worden uitgereikt. Ik als grote zus was stiekem wel heel trots dat mijn “kleine” broertje (hij is een kop groter dan mij (; ) nu ook zijn diploma heeft!

Tot slot was het drankje van de school waar ik nog eventjes wat kletste met Bibi en wat oude leraren. Toen moest ik snel naar de stad fietsen want daar zou ik met Roos afspreken. Daar kwam ik aan als een bezopen kat, het regende kei en kei hard, was Roos er al. Na een rondje door de stad zei Roos dat ze nog langs mijn huis moest om een boek op te halen.

Dat vond ik helemaal prima, maar van haar moesten we wel via een andere weg naar huis fietsen. Wat ik een beetje gek vond maar het is Roos, bij haar denk je niet meer na over gekke dingen (Sorry Roos).

Ik fietste het padje op naar mijn huis, ik hoorde in plots “SURPRISE!!!” en ineens kwamen van alle kanten allemaal vrienden aan lopen en ging er champagne poppen en confetti kanonnen af.

Het was zo super goed georganiseerd, gezellig en heel leuk om iedereen weer te zien. Nog een keer, super, super bedankt! Ze hadden ook echt een super leuk cadeau, een polaroid camera waarmee ik met iedereen een foto heb kunnen maken als aandenken <3

Oh ja, Marije had gevraagd wat voor eten ik miste uit Nederland. Ik was daarvoor met Aimee, een Nederlands meisje in London, aan het praten over tompoezen dus ik had toen tompoezen gezegd. Renee, de fantastische kok die ze is, heeft toen een reuze tompoes gemaakt voor die avond!

De dagen erna heb ik vooral met vrienden afgesproken. Het was geweldig om iedereen weer te zien en om heerlijk bij te praten (: Iedereen had zulke leuke dingen meegemaakt, het was soms wel lastig omdat ik weet dat ik daarbij had kunnen zijn. Maar dan denk ik weer aan al de leuke dingen die ik heb meegemaakt. Best wel gek eigenlijk...

Die zaterdag was het zo ver, ik was zo blij dat ik erbij kon zijn. Het jubileumkamp van mijn scouting groep. De groep bestaat dit jaar 90 jaar en daarom hadden we dit jaar een zomerkamp met de hele groep samen, zo ongeveer 120 mensen.

Ik ging mee als hulp bij de welpen, kinderen tussen de 7 en de 11 jaar. Hier was ik leiding voordat ik naar Engeland ging en ik had de kinderen en het team best wel gemist.

Het kamp ging heel snel, we deden gezamenlijke spellen, een fietstocht, een spel in de Ikea, pannenkoeken bakken, kampvuur avond en natuurlijk niet te vergeten heel veel lol maken.

Helaas was dat één middag wat lastiger. In Engeland ging ik maar door en door, ik leefde het leven wat voor mij normaal was geworden. Nu in Nederland vroegen mensen mij naar het leven wat ik in Engeland heb en kwam het verhaal over George ook aan bod. Die middag als een klap in mijn gezicht, besefte ik plots hoe zwaar en lastig de situatie waarin ik zit eigenlijk is. Ineens kwam het er allemaal uit en werd het even te veel. Gelukkig ging het daarna weer stukken beter en was het gek genoeg ook wel een opluchting dat het gebeurd was.

Op woensdag ging ik weer naar huis, de ochtend erna had ik een ontbijtje met Susan en daarna ging ik naar mijn nicht en haar zoontje met mijn moeder en tante. Hij was zo gegroeid in de tijd dat ik weg was!

De dag erna ging ik met Marleen, Marja en mijn moeder op weg naar Den Haag. Marleen woont in Den Haag, daar gingen we shoppen en Mexicaans eten. Het was een erg gezellig Mexicaans restaurant, helaas konden we niet buiten eten want het ging ineens hard regenen en waaien. Wel had ik een heeeeel lekker kindertoetje (:

We bleven ook slapen in Den Haag en de dag erna hebben we heerlijk uitgewaaid op het strand.

Toen was het al weer tijd voor mijn laatste dag, een paar vrienden kwamen nog even langs en toen moesten we naar het vliegveld...

Daar nam ik afscheid van mijn ouders en toen terug in het vliegtuig naar Engeland.

Nieuwe uitdaging, op mijzelf wonen en werken, here I come!

Lots of Love,

Evelien