Vintage Kilo Sale & Bezoek

24 maart 2017 --> Oeps, ik was vergeten dat ik deze geschreven had, maar bijdeze! (:

Hi allemaal,

Twee weken geleden heb ik een heel druk weekend gehad (:
Op zaterdag ochtend vroeg in de morgen gingen we met de trein naar Guildford, hier was een vintage kilo sale. Klinkt tof en dat was het ook!

We dachten dat het in een kerk was, maar naast de kerk stond een grote witte tent, hierin stonden rijen met kledingrekken. Je moest 1,50 betalen om naar binnen te kunnen, toen we binnenkwamen gingen we alle rekken langs opzoek naar de mooiste spullen. Binnen was het zo druk!

Het was eigenlijk een beetje als een winkel die uitverkoop had en iedereen wilde op hetzelfde moment de beste spullen. Uiteindelijk vonden we alle zes wat mooie kleren. Toen kwam het grote dilemma, hoe zwaar is één kilo? Per kilo kleren die je meenam betaalde je 15 pond. Je hebt sneller een kilo dan je denkt, ik had een spijkerjasje en een blouse dit was samen al één kilo.

Hierna gingen we naar een Wetherspoons restaurant. Deze restaurants zijn super populair in Engeland. Het eten en drinken is er goedkoop, je krijgt normale porties en het is nog best wel lekker!

Hierna zijn we naar wat winkels geweest en toen was het al weer tijd om te gaan. In de trein had ik afgesproken met Ingrid. Ingrid en ik hadden elkaar denk ik voor ongeveer een jaar niet gezien, misschien zelfs wel langer! Het was dan ook super spannend om elkaar weer te zien, wel super leuk. Wij waren altijd de slechtste in Engels op de middelbare school en nu ontmoeten wij elkaar in England. Super grappig, wie had dat ooit kunnen bedenken.

Toen de trein aankwam in Redhill heb ik haar een kleine tour gegeven, West Central, Belfry shopping, tweede handswinkels enz. Hierna zijn we naar mijn huis gegaan. Na een tijdje kwam mijn gastgezin weer thuis en gingen we samen Zootropolis kijken. We aten samen die avond en daarna was het tijd om Ingrid kennis te laten maken met het nachtleven in England. Na een drukke avond uit met wat interessante gebeurtenissen lagen we veel te laat in bed...

De volgende ochtend sliepen we een beetje uit, daarna hebben wij ons klaar gemaakt om de reis naar London te maken. Hier aangekomen gaf ik Ingrid een tour langs alle belangrijke en bekende plekken maar ook langs een paar van mijn favorite plekken.

Daarna werd het weer wat minder en hebben we een beetje rondgelopen in The National Galerie. Toen wij naar buiten liepen was er een jongen een heel mooi concert aan het geven op Trafalgar square. Straat muziekanten zijn altijd zo leuk en goed in London!

Helaas was het toen al weer tijd voor Ingrid om terug te gaan naar de plaats, in England, waar haar colleges zijn op dit moment. Om daar te komen moest ze nog heel wat uurtjes in de trein doorbrengen.

Ik ging ook terug naar huis en was net op tijd voor de traditional sunday roast met de familie, de eerste aupair van de familie die op bezoek was, opa en oma (:

Lots of Love,

Evelien

Werk zoeken en Operatie

Hi Allemaal,

Eventjes een (kleine) update van wat er allemaal gebeurd is.

De voorbereidingen op een baantje gaan niet al te soepel. Het maken van een cv is nog best wel lastig. Bij de bank doen ze moeilijk met een openen van een account en blijkbaar moet je een speciaal nummer hebben als je wilt werken, een National Insurages Number.

Laten we beginnen met het maken van een cv, wat zet je hierop, hoe beslis je wat jou goede eigenschappen zijn en welke dingen willen ze van jou weten? Is een Engels cv anders dan een Nederlandse? Allemaal dingen waar ik achter moest komen. Ik heb nu de basis, Vicki heeft mij wat tips gegeven om het nog wat beter te maken.

Ik wist al wel dat wanneer je wil gaan werken je een National Insurages Number nodig hebt, een vriendin van mij die nu ook in Engeland werkt vertelde mij dit.

Toen ik bij de bank een account wou openen zeiden ze dat ze dat nummer ook nodig hadden. Blijkbaar hebben ze de regels sinds de Brexit veranderd...

Ik ging maar eens op zoek, ik kwam op de site van de overheid en hier stond een nummer dat ik moest bellen. Ik raapte al mijn moed bij elkaar en belde ze. Toen kwam het lastige van allemaal, ze vragen om je naam. Ik proberen mijn naam te spellen, dit ging niet helemaal soepel. E for Everything, K for Kangaroo enz. Uiteindelijk was het gelukt!

Ze zei dat ik mij de volgende dag moest melden in Job Centre Woking. Ook gaf ze mij nog een postcode om er zeker van te zijn dat ik in de juiste plaats zou uitkomen.

De volgende dag, na de ochtend routine deed ik snel mijn schoonmaak klusjes en sprong daarna snel in de trein, na een reis van 50 minuten was ik er. Toen ik binnen kwam in het gebouw kwam ik er achter dat ik mij in de tijd vergist had en dat ik een uur te vroeg was. Ik besloot een kijkje te nemen in het centrum, ze hadden een best wel groot winkelcentrum!

Een uur later kwam ik er weer binnen en zeiden ze dat ze achterliepen, ik moest nog weer 20 minuten wachten en toen hoorde ik dat een versie van mijn naam omgeroepen werd.

Ik moest mijn ID-kaart laten zien en ze vroegen bijna dezelfde vragen als aan de telefoon. Binnen 4 weken krijg ik als het goed is per post mijn nummer binnen.

Omdat ik nog even moest wachten op de volgende trein, liep ik nog wat meer rond in Woking. Het is een best wel mooie stad:

Toen ik weer aan kwam in Redhill moest ik Alex ophalen van judo. Op de terugweg maakte hij vrienden met een kat, zo lief! Hij wil nu een huisdier voor zijn verjaardag (oeps)

Verder wil ik jullie nog even een kleine update geven over George. (grote updates kan je elke avond hier vinden)

George heeft zijn laatste chemo keur gehad! Dit betekend dat de volgende stap gezet kan worden. Dit is de operatie, de operatie is op 25 mei. Al best wel snel dus! Tijdens de operatie moeten ze 4 dingen uit zijn lichaam halen. Een ruggenwervel bot, een zenuw, een stukje spierweefsel en natuurlijk de tumor. Hierdoor moet hij opnieuw gaan leren lopen en gaat zijn rug een beetje krom groeien....

Kort na de operatie gaan ze naar Amerika, waarschijnlijk midden/eind juni. Dan begint voor mij de uitdaging, alleen wonen, een nieuwe baan en dit allemaal in Engeland! Wie had dat in het begin van mijn au pair avontuur kunnen bedenken..

Lots of Love,

Evelien

Vriendinnen Weekend

27 april 2016 ---- Koningsdag! Ik draag geen oranje en heb geen tompouce gegeten, helaas. Wel heb ik een super leuk, weekend gehad met vriendinnen uit Nederland en dit is waar deze blogpost over gaat!

Afgelopen zaterdagochtend ging mijn wekker om kwart voor acht, na een snel ontbijt rende ik naar het station om de trein te halen naar London Victoria. Daar aangekomen begon de grote zoektocht naar...... Renée en Maree!

Toen ik ze gevonden had was het tijd voor mijn London tour in het iets minder toeristische gedeelte van Londen. Camden Town en Shoreditch stonden om het menu voor vandaag. Deze twee plekken worden door toeristen vaak over geslagen en Maree en Renée waren daar dan ook nog nooit geweest. Leuk weetje: in Camden heeft Amy Winehouse ooit gewerkt, ter nagedachtenis staat er nu een beeld van haar op het plein.

Na alle winkeltjes in Camden market langs gestruind te hebben was het tijd voor Shoreditch. Hier hebben we even langs de kraampjes gelopen en een pizza uit een echte vuuroven gegeten.

Daarna was het tijd voor Brike Lane, hier kwamen we Linda en Pia tegen. Dit zijn twee au pair vriendinnetjes van mij. Pia zou vandaag in Brike Lane een tattoo laten zetten. Helaas was haar afspraak verzet, hierdoor konden we er niet bijzijn.

Renée is een grote Sherlock fan, dus gingen we ook nog even langs Bakerstreet. Nadat we in Sherlocks huis waren geweest was het tijd om London te verlaten en om de trein naar Redhill te nemen.

Die avond hebben we voor mijn host familie pannenkoeken met echt Nederlands beleg gemaakt. Stroop, poedersuiker, spek, appel en kaneel. Vicki heeft ons een Engelse variant laten proeven, citroensap en suiker. Het is een interessante combinatie, ik weet niet helemaal of ik het lekker vind. Je moet van super zoet en super zuur houden. Het is een beetje als de groene zure matten snoepjes.

Die avond gingen wij nog eventjes uit in Reigate, eerst naar de pub en toen nog even naar de danstent, niet de meest leuke plek maar wel met een goedkope cocktails (: Doordat het in Engeland voor de meeste middelbare scholen nog vakantie was, was het helaas niet zo druk. Gelukkig kwamen twee andere au pairs ook nog en hebben we het wel heel gezellig gehad!

De volgende ochtend hebben wij heerlijk uitgeslapen. Hierna moest ik ze natuurlijk het “bruisende” Redhill laten zien, de tweedehandswinkels, de shoppingmal en natuurlijk mijn stamcafé West Central.

In de middag zijn wij nog even naar Redhill Common, het bos in de buurt met een mooi uitzichtpunt.

Daar werden wij vrienden met een random hond die ons niet meer wou verlaten.

Als avond ten hadden wij een echte familie Sunday Roast. (:

Tijdens het avondeten deden wij het vragenspel. De jongens mochten vragen stellen aan Renée en Maree en andersom. De jongens stelde zulke schattige vragen en ze reageerden supergrappig op sommige antwoorden. George heeft blijkbaar 20 girlfriends. (:

Toen Alex er achter kwam dat Maree ook aan judo doet, eindigden we in een judo battle tussen Alex en Maree met kungfu panda op de achtergrond. (:

Afgelopen zondag was de laatste aflevering van Boer Zoekt Vrouw, deze moesten wij natuurlijk nog wel even kijken! Super grappig dat ze uiteindelijk allemaal een vrouw gevonden hebben.

De volgende ochtend was het gewoon weer maandag. In de ochtend deed ik snel mijn maandag ochtend routine, toen dat allemaal gedaan was namen wij de trein naar Brighton! Roos was toevallig op studie reis in Brighton en had een vrije middag.

We ontmoetten haar bij het Pavillion, nadat wij samen geluncht hadden gingen naar de fotohokjes. Na wat gekke foto’s gemaakt te hebben, moesten Renée en Maree het hotel waar ze gingen slapen die avond om in te checken.

Ik ging met Roos naar de grootste en gekste tweedehandswinkel ooit, waar Roos een boek van de Beatles vond. Natuurlijk moest ik haar de lekkere fudgeshop laten zien! Hierna nog eventjes met zijn vieren rond gelopen en toen was het helaas tijd voor mij om doei te zeggen en om de trein naar huis te nemen..

Maar op woensdag kwamen Renee en Maree op hun terugweg naar huis nog even langs om hoi te zeggen en een smoothie te drinken. (:

Hierna was het wel weer lastig om doei tot eind augustus te zeggen.. Gelukkig heb ik nu wel de leuke foto van ons 4e in Brighton en goede nieuwe energie!

Lots of Love,

Evelien

Grote Verrassing

20 april 2017

Hoi!

In mijn laatste blog post zei ik nog dat ik veel zin had in een echte Engelse Pasen. Dit is allemaal een beetje anders gelopen. Donderdag avond zei Woody: “You are free tomorrow, but can you help me out in the morning?”

Vrijdag en maandag waren verplichte vrije dagen, mijn hostfamilie vind dat ik ook vrij verdien op deze dagen. Super lief!

Toen ik mijn tanden aan het poetsen was die avond was ik aan het denken wat ik zou gaan doen op deze vrije dagen. Bijna iedereen was naar huis of moest werken op deze dagen. Ik dacht aan het feit dat Woody goedkopere vliegtickets kan krijgen voor mij. Wat als ik naar huis, huis zou gaan?....

De volgende ochtend spookte het idee om naar Nederland te gaan nog steeds in mijn hoofd.

Ik vroeg aan Woody wat een vliegticket zou kosten en dit was bijna goedkoper dan twee dagen naar London te gaan een 1 dag naar Brighton. Wat ik anders gedaan zou hebben.

Dus ik besloot het om te doen! Wij boekten mijn vlucht om 8 uur in de ochtend, hierna moest ik nog even snel schoonmaken en langs George in het ziekenhuis. Om 12 uur zat ik op het vliegveld te wachten. Het was even spannend of ik in het vliegtuig zou komen, ik stond op standby. Alleen als er een vrije plek zou komen, mocht ik mee. Twee uur en een half uur later ging de gate open en kwam ik er achter dat ik mee mocht!

Na een korte vlucht moest ik nog met de trein. Ik had alleen Renee ingelicht over het feit dat ik naar Nederland kwam, voor de rest wist niemand er van. Renee haalde mij op van het station en had als verassing Maxime en Maree meegenomen. Alleen zij wisten niet dat ze mij gingen ophalen.

Na veel knuffels en een klein traantje gingen we naar de Mac, hier moest ik natuurlijk even een Mckroket halen! (:

Toen was het eindelijk tijd, tijd om mijn ouders te gaan verassen! Dit was denk ik wel een van de mooiste momenten, mijn vader, moeder en broertje niet meer wetend wat te doen, te lachen of te huilen. Mijn hond herkende mij pas na een paar minuten en begon mij een te soort van te knuffelen.

Toen wij allemaal een beetje bijgekomen waren gingen wij ons favoriete spelletje doen, De Kolonisten van Catan.

De volgende dag sprak ik af met twee goede vrienden, Wieke en Koen. Alles voelde weer zo vertrouwd! Het was echt heel fijn om ze weer te zien (:

Hierna ging ik lunchen met Sanne en daarna eventjes shoppen met mijn moeder. Ik vertrouw de Nederlandse kappers wat meer dan de Engelse dus daar ging ik ook nog even langs.

In de avond zat ik in een cafetje op De Brink, ik had gezegd tegen mijn vrienden, wie langs kan en wil komen, kom gezellig wat drinken. Het was super leuk om ze weer te zien en we hebben lekker bij kunnen kletsen.

Nadat Wieke en ik nog veel te lang als “vroeger” hebben staan praten op het punt waar onze wegen scheiden ging ik naar huis.

De dag erna was een beetje een chill dagje, in de ochtend kwam wat familie op bezoek en hierna hebben we gewandeld in het Kolkbos, het was gek om daar weer te zijn, het voelde alsof alles veranderd was, maar toch weer niet. In de avond natuurlijk boer zoekt vrouw gekeken en naar het paasvuur geweest!

Maandag was al weer de laatste dag.. In de ochtend hebben wij nog even gewandeld met Cody en hierna nog even langs wat vrienden geweest.

Om 4 uur ik met de trein naar Schiphol. Ik kwam achteraf gezien veel te vroeg aan op het vliegenveld. Ik ben altijd zo bang om te laat te komen op dit soort momenten. Toen ik er achter kwam dat mijn vlucht ook nog eens vertraagd was, moest ik nog langer wachten....

Uiteindelijk was mijn vlucht vertraagd met 1,5 uur, iemand had een tas in het vliegtuig achter gelaten en deze moest door de politie verwijderd worden...

Toen ik eindelijk op Gatwick aan kwam, nog met de trein naar Redhill. Daar kwam ik een vriendinnetje tegen, super leuk! Nog even snel bijgepraat en toen naar huis.

Wat heb ik die avond goed geslapen, na zo’n drukke dag en druk weekend.

Lots of Love,

Evelien

Alles gaat veranderen

13 april 2017

Hoi allemaal,

Al sinds het begin van George zijn behandeling was het duidelijk dat George voor 3 maanden naar Amerika zou moeten gaan voor radiotherapie, wanneer dit zou gebeuren is nog niet helemaal zeker.

George heeft nu 5 keer een chemo keur gehad in totaal moet hij er 6. Nog maar eentje te gaan dus!

Deze week had George twee scans, met deze resultaten kunnen ze zien hoe Tony (de tumor) is afgenomen en hoe ze het verder traject in zullen gaan. De beslissing om eerst te opereren of om eerst naar Amerika te gaan.

Een grote beslissing voor George en de familie, maar ook voor mij!

Want wat moet ik als ze naar Amerika gaan?

Er zijn 4 opties die ze met mij besproken hebben:

• Eerder naar huis gaan
• Ik ga mee naar Amerika
• Ik blijf in het huis wonen en ga in de buurt een baantje zoeken.
• Tony heeft op zo’n interessante, onverwachte manier gereageerd dat Amerika niet meer nodig is. (zeer onwaarschijnlijk)

Optie 1 en 3 zijn het waarschijnlijkste het meest waarschijnlijk. Optie 1 zie ik zelf niet echt zitten, want dan ben ik thuis en wat moet ik dan? Op zich is het niet erg om weer naar Nederland te gaan, maar ik denk daar ik dan het gevoel ga krijgen dat ik niet alles van mijn tijd in England gemaakt heb. Nu ik de kans heb om in Engeland te wonen moet ik deze grijpen vind ik zelf. Nummer 2 is zeer onwaarschijnlijk omdat dat te duur word. Optie 3 is denk ik mijn favoriete optie, ik heb dan nog wat meer tijd in Engeland en kan ik nog wat dingen van mijn “bucketlist” afstrepen. Zoals naar Oxford en Bath gaan. De Woodall’s vinden deze optie ook het fijnste, vooral ook omdat er dan toch nog iemand in hun huis woont die alles een beetje in de gaten kan houden. (Het is best een oud huis, waar nogal eens wat mis gaat..)

Dat is het grootste nieuws van de afgelopen twee weken. Verder heeft Alex vakantie en is hij dus de hele tijd thuis. Vorige week heeft hij vooral uitstapjes gemaakt met Vicki en Woody en deze week is hij elke ochtend bij een tenniskamp. Hier breng ik hem elke dag heen en in de middag gaan wij er samen op uit. Bijvoorbeeld naar het park om te voetballen.

Verder zijn hier de voorbereidingen voor Pasen in volle gang, er worden zelfs kaartjes gestuurd om vrolijk Pasen te wensen. Het hele huis ligt vol met chocolade eieren en alle winkels zijn gedecoreerd. Blijkbaar is het allemaal heel groot in England, dit komt denk ik ook wel omdat Engeland, na mijn idee, nog wat meer gelovig is.

Volgende keer, een blog post over de manier waarop we Pasen gevierd hebben! Ik hoop ook dat George geen infectie krijgt en we het gezellig thuis kunnen vieren (:

Net toen ik deze blog had opgeslagen kreeg ik een berichtje dat hij een verhoging had, zijn temperatuur is van 38 en dat betekend dat ze op weg zijn naar het ziekenhuis...

Lots of Love,

Evelien

Familie uitje!

4 april 2017

Afgelopen maandag was het de dag voor de 5^e chemo keur. De dag voor een nieuwe kuur is George vaak op zijn best. Het was super mooi weer, dus we besloten er op uit te gaan!

Iedereen die ooit in Brighton is geweest, weet hoe geweldig het er is. Zeker als je met mooi weer er heen gaat. Dus gingen we naar Brighton!

In de ochtend moesten we nog even wachten op het dagelijkse bezoekje van de zusters. Ze komen om George medicijnen te geven, zijn pleisters te vervangen of om bloed te prikken. Toen zij waren geweest, konden we gaan, met zijn vijven in de auto was nog best een uitdaging, zeker met kinderzitjes achterin. (:

Na een autorit van ik denk 45 minuten, kwamen we aan in het mooie Brighton. Vicki en Woody wisten een plekje aan de zee waar allemaal leuke dingen zijn voor kinderen. Helaas was het weer hier zo anders dan het weer in Redhill, de zon scheen niet en het was zelfs een beetje mistig. Wij waren hier niet echt op voorbereid met onze zomerjassen en open schoenen. We besloten om naar het centrum te gaan.

Het meest mooie stukje centrum zijn, The Lanes, winkelstraatjes vol met zelfstandige ondernemers. Zoals ik al eerder heb verteld in een blog post, lijkt het op de Ovenstraten in Deventer. In The Lanes gingen we naar een fotowinkel, hier stonden van die fotohokjes en daar hebben we een paar hele leuke foto’s gemaakt! In deze straten zit ook een fudgewinkel, Rolly’s Fudge, ik denk dat ik zelfs zou willen zeggen de beste fudge in de wereld hier verkocht wordt! Deze winkel mocht natuurlijk niet ontbreken in ons uitje.

Hierna middag gegeten in Wagamama, Aziatische noedels. Ik hoorde altijd al goede verhalen over dit restaurant en deze verhalen werden hier zeker waar gemaakt. We vervolgde ons uitje naar het strand, waar wij een fotoshoot gedaan hebben met de George and the Gaint Pledge caps.

George zag een katapult, soort van andersom bungeejumpen, en het kwam in zijn hoofd op dat ik dat moest doen omdat hij zo zijn best deed bij de fotoshoot.

Eerst zei ik heel hard nee, maar toen dacht ik “ach, waarom ook niet..”. Het is wel iets dat je eens in je leven gedaan moet hebben en als ik George er blij mee maak. (:

Dus ik deed het, ik moest op de weegschaal, kreeg een tuigje aan, de man maakte een praatje, ik ging aftellen en kaboem daar ging ik de lucht in! Ik was zo bang en nerveus dat ik niet eens kon schreeuwen! Toen ik eenmaal boven was, maakte ik bijna een achteruit salto maar gelukkig kon ik mijzelf recht houden. Na een tijdje kon ik genieten van het uitzicht en zag ik Brighton vanaf boven (: Voor wie het niet gelooft, volg mij op instagram, voor het video bewijs (:

Toen ik naar beneden werd gehaald hoorde ik Vicki roepen dat mijn broek was geschuurd, oepss AKWARD! Met beide benen weer veilig op de grond stond besefte ik pas wat ik gedaan had, 20 meter de lucht in geschoten!

Hierna gingen we door naar de pier, in het gebouw op de pier zit een grote gokhal. Hier kregen wij allemaal een beetje zakgeld en gingen we naar de 2penny! Toen al ons geld (helaas) op was gingen we door naar de andere automaten.

George is gek op Paw Patrol, hij gelooft ook heilig dat Chase in zijn lijf zit en dat hij aan het vechten is tegen Tony de tumor. Zie de foto hier onder, op de laagste foto zie je een stukje van de foto van George zijn buik.

Ze hadden een spelletje van Paw Patrol en hier wonnen we bonus (hoe toevallig!) Meer dan 1000 ticketjes wonnen we, dit was zo veel dat de automaat twee keer vast liep, hahaha. Hiervan zochten de jongens wat speelgoed uit en toen waren we allemaal zo moe van deze drukke dag dat we naar huis gingen, eten en slapen.

Good Day!

Loads of Love,

Evelien

Wat doe ik hier eigenlijk?

28 maart 2016

Hee allemaal!

Veel mensen vroegen zich af wat ik nu al zo doe op een werkdag. Het is lastig te zeggen want het is nogal verschillend, maar ik heb geprobeerd het op te schrijven voor jullie (:

In het begin was mijn week altijd duidelijk en gestructureerd. Alles wat ik moest doen in een week stond in een schema met de tijden erbij. Vicky, mijn hostmum, is dol op schema’s en voor mij was dit ook best handig. Nu George niet meer naar school gaat en waarschijnlijk meer tijd door brengt in het ziekenhuis dan thuis, is de middag altijd anders.

De ochtenden zijn eigenlijk wel hetzelfde gebleven, met helaas het verschil, dat ik alleen ben met Alex. Elke ochtend gaat mijn wekker om 6:10. Rond 6:30 ga ik naar beneden, daar zet ik de wasmachine aan, maak ik een lunch box voor Alex en pak ik de afwasmachine uit.

Om 7 uur komt Alex beneden en dan ontbijten we samen. Hierna zorg ik ervoor dat Alex zijn uniform aandoet en poetsen wij onze tanden. Daarna doen we wat huiswerk, vaak is dat lezen of tafels oefenen.

Om 7:50 is het schoenen aan en naar school. Twee dagen per week rijdt de buurvrouw ons naar school en de andere drie dagen loop ik Alex en de buurjongen naar school of brengt Woody ze.

Als we lopend naar school gaan, gaat Alex op en step en Fred gaat op een fiets. Ik loop/ren er dan achteraan. De tocht naar school duurt 25-30 minuten. We lopen vooral langs een grote weg, het laatste stukje is over een begraafplaats. Hier overheen lopen was in het begin best wel vreemd..

Wanneer ik weer thuis ben, is de was klaar. Ik hang die dan uit en doe wat andere huishoudelijke klusjes. Bijvoorbeeld stofzuigen, bedden verschonen enz.

Hierna is het vrije tijd, tijd voor schrijven, lezen en koffie drinken met vriendinnen.

Als George thuis is ook veel met hem spelen, kinderfilms kijken of naar het park.

Als George in het ziekenhuis is, heb ik wat meer vrije tijd, afgelopen week bijvoorbeeld was hij de hele week in het ziekenhuis. De familie betaalt mij voor 40 uur werken, hieraan kom ik niet in die week.

Daarom heeft mijn hostmum nu een nieuwe regel ingesteld, elke dag kijk ik in het huis rond of ik twee klusjes kan vinden. Bijvoorbeeld afstoffen, opruimen of de oven schoonmaken. Hierdoor doe ik toch nog weer iets meer in het huis.

Het hangt af van welke sport Alex doet die dag maar rond 4/5 uur vaak Alex ophalen en dan eten koken en huiswerk maken met hem.

Daarna is het tijd voor een bad en verhaaltje voorlezen, dit is soms nog best wel lastig in het Engels. Hierna praten we altijd over onze dag, wat hebben we gedaan vandaag en hoe voelden we ons. Rond 7 uur is het tijd voor de jongens om te gaan slapen.

Vaak moet ik dan nog de keuken opruimen en dan heb ik weer wat vrije tijd.

Alles staat dus wel mooi op papier, maar het loopt elke week toch wel weer wat anders. Je weet nooit wie wanneer thuis is...

Afgelopen donderdag bijvoorbeeld was net het avond eten klaar toen Woody de keuken in kwam lopen en zei: “Never mind, put dinner on low, we need to go to the hospital now! Can you help me with getting everything ready?”

George zijn temperatuur was 38.2 als zijn temperatuur boven de 38 komt moet hij binnen een uur in het ziekenhuis zijn anders kan het gevaarlijk worden.

Verder heb ik op woensdag altijd de au pair meeting in Reigate, ik loop dan vanaf school door naar het café waar deze meeting is. Hier komen wekelijks rond de 20 au pairs, het is altijd super gezellig!

Ohja, vrijdag is schoonmaak dag. In de ochtend maak ik altijd twee uurtjes schoon met Dora, de schoonmaker. Nu lijkt het of ik veel moet schoonmaken, maar dat valt eigenlijk wel mee hoor! Ik stofzuig de bovenste twee verdiepingen en stof alles in de kamers af. Verder maak ik de kleine badkamer die ik gebruik schoon.

Natuurlijk niet te vergeten, het wekend! In het weekend ben ik eigenlijk altijd wel vrij. Soms een avondje oppassen maar dat gebeurd niet zo heel vaak. In het weekend doe ik altijd wel iets met de andere au pairs. Dagtripjes naar Londen, Brighton, Guildford enz.

Voordat ik doei zeg wil ik nog even zeggen, bedankt voor alle leuke en lieve reacties op mijn vorige blogpost!

Loads of Love,

Evelien

Engels Vriendje?

Engeland en jongens

Nooit gedacht dat ik hierover zou schrijven. Ben benieuwd naar de reacties!

Voordat ik vertrok zei een van mijn vrienden, “Je moet wel terug komen he hè, ook al krijg je een Engels vriendje.” Een Engels vriendje, dat zou mij wel leuk lijken! Het accent, de beleefdheid..

Britse mensen zeggen niet wat ze denken. Ze maken altijd alles mooier dan het is, dat heb ik gemerkt hier. Ze brengen altijd alles heel voorzichtig en willen andere mensen niet kwetsen. Voordat ze dingen zeggen denken ze altijd heel goed na, vooral bij het sturen van berichtjes...

Al snel kwamen we er achter dat iedereen in Engeland Tinder gebruikt, maar dan ook echt iedereen.

Als je in de “club” in Reigate staat, zie je overal op de telefoons deze app.

Op een avond verveelde mijn vriendinnen en ik ons en hebben we het gedownload en wat een ervaring was dat! Mensen laten zichzelf op de foto’s zien op de meest vreemde manieren en elke jongen heeft een foto met een hond of een kind op zijn profiel, want dat zou schattig moeten zijn.

Ik heb een met een jongen afgesproken we gingen wat drinken in een pub. Het was gezellig maar verder niks. Hierna begon hij mij te dwingen om nog een keer af te spreken, ik wou dit niet en heb ik hem geblokt.

Na een paar weken was ik er wel klaar met alle nutteloze gesprekken, cliché openingszinnen en vreemde berichtjes en heb ik de app maar weer verwijderd.

Een vriendin uit Duitsland, vertelde mij dat ze Happn gebruikt. Dit is een app die profielen laat zien van mensen die bij jou in de buurt zijn. Na een tijdje was ik hier ook wel klaar mee.

Het feit dat je mensen beoordeeld bij een paar foto’s en een klein verhaaltje vond ik maar niks. Ik wilde het zelf gaan doen, mensen ontmoeten in real life en niet via een mobieltje.

Dus ik ging het zelf doen het café waar ik vaak kom, werkte een jongen die altijd net wat aardiger deed tegen mij dan tegen de anderen. Ik besloot om actie te ondernemen. Op en dag nadat ik in mijn vakantie dagboek had geschreven over mijn vakantie in Kopenhagen, liet ik mijn nummer achter op de tafel voor hem...

De volgende dag kreeg ik een berichtje en uiteindelijk hebben we een keer afgesproken. Maar zoals ik al zei, Engelse jongen zijn te verlegen, te vriendelijk en zeggen niet wat ze denken. Ze geven het gelukkig wel zelf toe, maar dit maakt het allemaal lekker ingewikkeld.

Lots of Love,

Evelien